Μακρινός Παράδεισος

 


Δεν ήταν μακρινός ο Παράδεισος..

Έμοιαζε με τη χθεσινή, χαμένη μας καθημερινότητα, 

και με τις ευχές των αγαπημένων, 

που αφήσαμε να τους κατασπαράξει ο χρόνος. 

Και η αμαρτία που πληρώσαμε δεν ήταν επειδή καταχραστήκαμε το απαγορευμένο ξύλο της ζωής ή της γνώσης

Παρά ήταν μια τόση δα ανοησία 

Γιατί δε νιώσαμε πως ο Παράδεισος είχε το δικό μας πρόσωπο 

Το τόσο κοντινό και το τόσο εφήμερο.


Στράτος Παπάνης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Διαγνωστικά Εργαλεία Για Εκπαιδευτικούς

Η χρήση του Facebook στην Ελλάδα