Ελληνική Κοινωνική Έρευνα -Greek Social Research

Το παραμύθι μιας ανάμνησης  Ευστράτιος Παπάνης Κάποτε υπήρχε μια ανάμνηση, η οποία κατοικούσε στις καρδιές και στο νου των ανθρώπων, που την έζησαν.  Παλλόταν σαν σκίρτημα, αφού είχε ντυθεί τη λάμψη  των γεγονότων και των συναισθημάτων,  που προκάλεσε.  Και ήταν πολύτιμη σαν επιφώνημα, που ξεπεταγόταν από τα σπλάχνα όλων όσων την είχαν γευτεί.  Όλοι, επομένως, συμφωνούσαν πως επρόκειτο για μια υπέροχη ανάμνηση. Μα ενώ οι υπόλοιπες μνήμες ξεθώριαζαν με τον καιρό, εκείνη άρχιζε να μοιάζει τόσο με αγάπη, που κάθε φορά που μιλούσαν γι αυτήν, νόμιζαν πως θα περικλείσουν τον κόσμο.  Όμως ο χρόνος, γητευτής, τη θάμπωσε με την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας  -Εσύ δε θα σβήσεις ποτέ. Θα γίνεις μελωδία, παραμύθι και αντιφέγγισμα. Θα καθορίζεις εκείνους, που σε μοιράστηκαν.  Πέρασαν τα χρόνια και λιγόστεψαν οι λογισμοί και οι καρδιές που την ανάθρεφαν. Έμεινε ένας μόνο άνθρωπος, που την κουβαλούσε σαν φυλαχτό, κι ας ήταν ο τελευταίος που ζούσε από όλους εκ...

 Κάλλος Τόσο περισσότερο λάμπει κάθε ομορφιά, όσο πιο πετυχημένα αποκρύπτει τον τρόμο του θανάτου.  Επειδή το κάλλος σε ψευδαισθήσεις εξακοντίζει τους λογισμούς και σε παραληρήματα, που η καρδιά τα εκλαμβάνει ως την Τέχνη της αέναης Γέννησης. Στράτος Παπάνης Η ψυχολογία με λόγια απλά  https://psichologiagr.com Ακολουθήστε το ιστολόγιο ή εγγραφείτε με το εμαιλ σας 

 Δίκαιο  Εκείνη τη στιγμή χάνεται το δίκαιο, ακριβώς μόλις η δικαιοσύνη αποδοθεί. Σαν την αγάπη που αυτομολεί, αμέσως μόλις από κάποιον κερδηθεί. Επειδή γέρνει προς τους ηττημένους η πλάστιγγα, έτσι που η ανισότητα να κυοφορήσει τη νεα εξέλιξη.  Στράτος Παπάνης Η ψυχολογία με λόγια απλά  https://psichologiagr.com Ακολουθήστε το ιστολόγιο ή εγγραφείτε με το εμαιλ σας 

 Να μοιράζετε ως άνθρωποι και να πράττετε σαν Θεοί  Ευστράτιος Παπάνης  https://psichologiagr.com Κάθε δικαίωμα, που δεν κερδήθηκε ή βελτιώθηκε με προσωπικό αγώνα και μέτρο είναι καταχρηστικό και σας χαρίστηκε από τους ανθρώπους, που στερήθηκαν ή έδωσαν μάχες για αυτό.  Σας μεταβιβάστηκε επίσης και από τα μέλη μιας κοινωνίας, που από ανάγκη ή ευαισθησία το αναγνώρισαν. Κανείς δεν μπορεί να το απαιτεί αν δεν αποδείξει ότι το αξίζει.  Όχι με θυσίες κάθε φορά, αλλά προασπίζοντας και εφαρμόζοντας το σε κάθε περίσταση και ομοιόμορφα σε άλλους ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες Όχι δεν αποκτήσατε ελέω Θεού τα δικαιώματα σας.  Δεν είστε οι εκλεκτοί, που τους χρωστά οτιδήποτε η ζωή.  Καπηλεύεστε όσα με αχαριστία θεωρείτε δεδομένα.  Για να θεωρείτε συνταγματικό θέσφατο τη δημοκρατία, θα είστε δημοκράτες στην οικογένεια, στην εργασία και στις αποφάσεις σας. Για να διατρανώνετε την άποψη σας, θα έχετε μελετήσει ή βιώσει τις πολλαπλές εναλλακτικές. Για να ζητάτε...

 Η αυθύπαρκτη αλήθεια  Ευστράτιος Παπάνης (https://psichologiagr.com) Αργά καταλάβαμε πως η πραγματικότητα και οι αισθήσεις δεν ήταν παρά η πρόφαση, για να μπορούν να έχουν εικόνα και ήχο και μυρωδιά και γεύση και υφή, οι ιδέες και ο άυλος κόσμος που κουβαλούσαμε μέσα μας.  Γιατί ο νους, αμάθητος καθώς ήταν στα γήινα, επινόησε την ύλη, για να προβάλει τα χρώματα, τις σχέσεις, τις ερμηνείες, τις ιδέες, όπως το μικρό παιδί χρειάζεται το χαρτί και το μαρκαδόρο για να ζωγραφίσει τις χαρμολύπες του.  Με πινέλο τη γλώσσα και το λόγο βουτά στο μελάνι της σκέψης και δημιουργεί νέους συνδυασμούς, προοπτικές, σημασίες, όσα υπάρχουν, όσα υπήρξαν και όσα μέλλεται να υπάρξουν.  Κατά βάθος, όλοι ξέραμε, κι ας είχε σκοτιστεί η μνήμη, πως τίποτα δεν είχε σάρκα, ότι οι πόλεις μας ήταν οι συσχετίσεις των κατοίκων τους, οι κοινωνίες οι συμφωνίες και η επικοινωνία των μελών τους, φίλοι, γνωστοί και συγγενείς αναβαθμίδες συναισθημάτων και σχέσεων, νεότητα το πλήθος των επιλογών, αξί...

Ο Θεός των στιγμών που δεν πρόλαβαν να τελειώσουν  Ευστράτιος Παπάνης (https://psichologiagr.com) Λένε πως μια φορά κάθε χιλιάδες χρόνια βαριέται ο Θεός την τόση αρμονία και την τάξη.  Ξεχνά για λίγο η καρδιά Του τη Δικαιοσύνη και τη Σοφία, επειδή μεθά με το κρασί της Αγάπης.  Κι όλοι γνωρίζουν πως στο μεθύσι αυτό η παραζάλη σε κάνει να αγαπάς εξίσου το δίκαιο με το άδικο, το σωστό με το σφάλμα, το συμμετρικό με το απροσάρμοστο, το ευλογημένο με το καταραμένο, τον πόνο με την ελπίδα.  Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται πως κάποτε σε ένα τέτοιο μεθύσι της αγάπης φίλιωσε ακόμα και το Διάβολο και δεήθηκε για τα πράγματα και τις ψυχές, που λησμονήθηκαν στην κόλαση και στη φωτιά.  Θυμάται τότε μέσα στις μουσικές και στο ποτό, κλαίγοντας και τραγουδώντας, το πιο αγαπημένο του λάθος, το πιο τραγικό τέκνο της πλάσης, τον άνθρωπο.  Κανείς δεν επιτρέπεται να μιλά γι αυτό, αν και όλοι ξέρουν πως ήταν μετά από ένα τέτοιο γλέντι που έγινε:  Όχι χουν από της γης, όχι όχι ...