Ελληνική Κοινωνική Έρευνα -Greek Social Research

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΕΚ ΟΡΑΜΑ Υπό την επιστημονική εποπτεία του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Αθηνών ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ 2013-2014 Ο κόσμος μας είναι μια σκηνή, όπως όλοι λένε, όπου ο καθείς σκηνοθετεί τους ρόλους του, λαμβάνοντας υπόψιν το απρόβλεπτο παίξιμο των άλλων, τις πράξεις, που ήδη έχουν διαδραματιστεί και το επισφαλές σενάριο, έτσι που κανείς δεν γνωρίζει ποιος επίλογος θα δοθεί-ούτε καν αν θα μας φανερωθεί στο τέλος. Ένα είναι βέβαιο, πως όλοι οι ηθοποιοί θα αποχωρήσουν αναγκαστικά, ενώ ο θίασος διαρκώς θα εμπλουτίζεται από νέους. Κι έτσι όλοι θα μεταμορφωθούμε σε θεατές, κριτικούς, παραγωγούς και ενίοτε πρωταγωνιστές. Εάν εντέλει αισθανόμαστε τραγωδοί, αθύρματα, πιόνια, κομπάρσοι ή κωμικοί, αυτό εξαρτάται από το ποιόν της σοφίας, που έχουμε αποκτήσει και από την εμβάθυνση στην πεμπτουσία της παράστασης. Στην κοινωνία, όπως και στο θέατρο, η γνώση και η αξιολόγηση των κινήτρων (τόσο των δικών μας, όσο και των άλλων), αποτελεί τ

Η ψυχολογική σημασία των διακοπών-μέρος δεύτερο, εμπλουτισμένο με διαδίκτυο και κρίση.. Δρ Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών Ποτέ δεν υπήρξαμε έθνος με κουλτούρα διακοπών, αν και τουριστική χώρα. Οι προπάτορές μας δεν είχαν ούτε την πολυτέλεια ούτε τη διάθεση. Αστική η ανάγκη αυτή, εξάλλου. Οι καιροί κύκλους κάνουν και έτσι μένουμε φέτος με τη θέληση να εκδράμουμε, χωρίς επαρκείς πόρους, όμως, και με την απειλή της αβεβαιότητας να επικρέμαται σε κάθε νοικοκυριό. Υπάρχουν οικονομικές λύσεις: Έγκαιρος προγραμματισμός, πακέτα ευκαιρίας, επίσκεψη στον τόπο καταγωγής, προορισμοί στην ενδοχώρα με μικρό κόστος, εναλλακτικές διαδρομές, ολιγοήμερες αποδράσεις, φιλικά σπίτια. Η σχέση του Ελληνα με την επαρχία δεν διακόπηκε ποτέ, απλά μεταφέρθηκε με τραγελαφικές ενίοτε εκδοχές στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το ερώτημα πάντως παραμένει: Διακοπές από τι.. Η κρίση μας ακολουθεί μαζί με τις ευρεσιτεχνίες των πολιτικών για αφαίμαξη. Η προπαγάνδα σύνορα δεν έχει και οι πομφόλυγες των τηλε-αστέ

Λύτρωση Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών Μετάλαβα την εμπειρία με τίμημα τον άνθρωπο. Τι όμορφα τώρα να αγκαλιάζω τα παιδιά και άδολη από προβολές να είναι η αγάπη μου. Να κοιτώ τη γυναίκα και να μη θυσιάζω στη σαγήνη της, καθώς ξέβαψαν οι πόθοι στα βλέμματά μου. Να γράφω λέξεις, σα να μην πρόκειται να διαβαστούν. Να μιλώ και ο λόγος μόνος του να κατευθύνεται, παίρνοντας τις μορφές όσων τον ακούνε. Να παρατηρώ με ίδιο θαυμασμό τη μωρία και τη σύνεση, το κάλλος και την ασχήμια, την οίηση και την αλήθεια. Όλα ιδιότητες ανούσιες, που φτιασιδώνουν τις ερμηνείες. Και στο πρόσωπο όσων με πλησιάζουν ανάγλυφες να κραυγάζουν οι αντιθέσεις τους. Τι όμορφα τώρα, που οι ενοχές καταλάγιασαν και εξιλεώθηκε κάθε προσδοκία. Τώρα, που τα συναισθήματα δεν ευθύνονται για τις πορείες μου, και οι σκέψεις δεν ορίζουν τις επιλογές.Τώρα μυρίζω ανεμπόδιστος το άρωμα της ανθρωπότητας. Το παρελθόν πνίγηκε στη νοσταλγία του. Και το αύριο δώρο, που ίσως να μην υπάρξει ποτέ. Τώρα που είμαι ελεύθ

Ονειρεύτηκα ένα σχολείο Δρ Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών Ονειρεύτηκα ένα σχολείο, που οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές θα επιλέγουν την ύλη που διδάσκεται, θα την αναθεωρούν, θα την ταιριάζουν, θα την αναδεύουν μέχρι να ταιριάξει στο καλούπι του καθενός. Ασύμβατη, παράφορη, επιστημονική και από όλες τις πηγές. Μέσα και έξω από την τάξη, μέσα και έξω από την εμπειρία. Θαύμα ο κόσμος και τι να πρωτοδιδάξεις. Θλίψη η εξουσία και τα κράτη, το αυθεντικό και το ατόφιο το ενταφιάζουν στις πρόσκαιρες κι ανέντιμες επιδιώξεις τους. Μαθήματα, που από εμπειρογνώμονες αποφασίζονται, ένα σκοπό υπηρετούν: να μολέψουν την ψυχούλα των παιδιών μας, να ξεχωρίσουν από το Δημοτικό ποιοι προορίζονται για δούλοι και ποιοι για συνεχιστές της δυναστείας. Ένα σχολείο, που η γλώσσα θα βιώνεται ως επικοινωνία και μέθεξη και οι λέξεις θα έχουν προφερθεί από χείλη ομηρικά, βυζαντινά, από αγρότες και καθημερινούς ανθρώπους, σα συνέχεια, σαν από γενιές, που νεκρανασταίνονται μέσα από αυτήν