Ελληνική Κοινωνική Έρευνα -Greek Social Research

Τι είναι για μένα η Παιδεία Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Ένδυμα που τιθασεύει την αγριότητα των ανθρώπων είναι η Παιδεία, κι ανάλογα με το χαρακτήρα τους, άλλοτε γίνεται περιβολή φωτεινή και προστασία απροσμάχητη, άλλοτε κουρέλι βρώμικο και μολυσμένο, μα τις περισσότερες φορές ένα αδύναμο, διάτρητο πανωφόρι στη μανία των ανέμων. Κάποιοι το φορούν και καμαρώνουν, που είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη περιουσία και το βιός τους. Άλλοι το περιφέρουν σαν περίτεχνο τέχνημα, δανεικό, ξένο, ανοίκειο και επαίρονται και το μαγαρίζουν και το μολεύουν. Κι άλλοι, μη καταλαβαίνοντας την αξία του, το εξαργυρώνουν για λίγους οβολούς στης συνήθειας και στης καθημερινότητας την αδηφάγο αφομοίωση. Παιδεία είναι το γονίδιο, που δε μεταδίδεται με την κληρονομικότητα, παρά διαπερνά τις γενιές σαν παρακαταθήκη και διαθήκη αέναα διαπραγματεύσιμη. Και τέτοια δύναμη έχει, τόσο κυρίαρχο με τους αιώνες γίνεται, που λάμπει, καθώς προϊδεάζει το μέλλον με τα ζηλευτά χαρακτηρισ

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Στα χρόνια που ήμουν φοιτητής η μετέπειτα επαγγελματική μας πορεία ήταν τόσο διασφαλισμένη, που η απόκλιση για μεταπτυχιακά, ήταν δείγμα φιλοδοξίας, τάση για περιπέτεια, ελιτίστικη διάθεση. Η επετηρίδα και η μονιμότητα στο δημόσιο, αλλά και οι σχέσεις με ημετέρους, δεν απαιτούσαν ειδικά προσόντα. Αρκούσε η υπομονή και η μικρή ταλαιπωρία μέχρι η ζωή να πάρει ένα ρυθμό προς τη γαλήνη και την ασφάλεια. Οι καιροί άλλαξαν. Τα υπήνεμα λιμάνια των προηγουμένων δεκαετιών αποδείχτηκαν βάλτοι. Ο φοιτητής που απλά παρακολουθεί τη σχολή είτε τακτικά είτε σποραδικά, για να περάσει τα μαθήματα και να δει μετά πώς θα πορευτεί, είναι ένα σίγουρο μοντέλο αποτυχίας. Το χειρότερο βιογραφικό συνοψίζεται στο ΑΓΑΜΟΣ απόφοιτος ψάχνει.. Οι φοιτητές σήμερα πρέπει να ενηλικιωθούν γρηγορότερα. Να συνδυάσουν την ακαδημαϊκή συνέπεια,  τις ευκαιρίες γνωριμίας με την αγορά εργασίας και τον απογαλακτισμό από το βαλάντιο των γονέων. Δυστυ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΙΔΕΡΗ  http://www.isideris.gr/store/printed/products/isbn978-960-08-0646-5 Ο ΘΑΜΠΩΜΕΝΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ Αυτοεκτίμηση και συναισθηματική ενδυνάμωση Σειρά: Θέματα Σύγχρονης Ψυχολογίας Επιμέλεια σειράς: Ιουλία Κατσαΐτη Το μέτρο της αυτοεκτίμησης πολλές φορές ορίζεται από την ικανότητα να αρνούμαστε τις ιδιότητές μας, ώστε να λάμψει η ύπαρξη ατόφια και απαλλαγμένη από κοινωνικές μνήμες που θαμπώνουν την ουσία και τον αρχικό σκοπό. Από τη δυνατότητα να λησμονούμε τη συσσωρευμένη πίκρα, τις ματαιώσεις, τις συμβάσεις, τις προσδοκίες και να αναγεννιόμαστε, κρατώντας μόνο την εμπειρία και την ευγνωμοσύνη του βιώματος. Και καθώς η πορεία, με την πάροδο του χρόνου, θα γίνεται ολοένα και πιο μοναχική και η αυτοκριτική πιο αδέκαστη και στυγνή, η ποιότητα της αυτοεκτίμησης και όχι η ποσότητά της είναι αυτή που θα κρατήσει τα προσχήματα. Συγγραφέας:  ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΝΗΣ ISBN: 978-960-08-0646-5 Έτος έκδοσης:2013 Κατηγορία:  ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ  /  ΚΟΙΝΩ

Πώς να αποκτήσετε μια ισχυρή προσωπικότητα:  Δεκαπέντε συμβουλές, που δεν μπορείτε ή δε θέλετε να ακολουθήσετε Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου 1.Στην κορυφή βρίσκεται η λέξη ΟΡΑΜΑ, αν και οι περισσότερες έρευνες δείχνουν πως οι ξεκάθαροι στόχοι και πολύ περισσότερο οι ιδεολογίες, οι κοσμοθεωρίες και οι μεγάλες ιδέες χαρακτηρίζονται έτσι εκ των υστέρων, αφού έχουν επιβεβαιωθεί. Αλλιώς αποκαλούνται πλάνες και λάθος στρατηγικές. Συνεπώς, ο οραματιστής, μάλλον έχει τις συνθήκες, τη συγκυρία, ίσως και τη μοίρα σύμμαχό του. 2.Ο ιδεατός μας τύπος εμφορείται από ιδανικά, αλλά παράλληλα είναι ρεαλιστικά αισιόδοξος. Δεν παρασύρεται εύκολα από την επιτυχία, αλλά συνεχίζει να ατενίζει το μέλλον ως μια χρονική περίοδο ευφορίας και όχι ως μια λαίλαπα, που καταφθάνει. 3.Φυσικά, είναι άριστος σε αυτό, με το οποίο καταπιάνεται, δεξιότητα, όμως, που αποκτά με την τριβή και τη σκληρή δουλειά και δεν την έχει αποκτήσει με κληρονομικό χάρισμα. Εργάζετα

Μήπως συνηθίζετε να αγνοείτε τα συναισθήματά σας Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Κανείς δεν ξέρει αν τα συναισθήματα είναι η μόνη γέφυρα ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον εαυτό ή εάν στη σκέψη ταιριάζει καλύτερα αυτός ο ρόλος. Όμως σίγουρο είναι πως τα συναισθήματα, σε αντίθεση με τη λογική, δεν αναζητούν επιχειρήματα, για να αιτιολογηθούν, ούτε κάποιος, παρά μόνο ο εαυτός, μπορεί να τα αλλάξει. Όμως.. Πόσες φορές υποκριθήκατε πως μια κατάσταση δεν υφίσταται σε μια προσπάθεια να καταπνίξετε τα συναισθήματα, που θα προέκυπταν από την επεξεργασία της Ποιοι από σας δεν πέσατε με τα μούτρα στη δουλειά, ώστε να αποφύγετε τη φόρτιση από σοβαρότερα και δυσεπίλυτα ζητήματα Πώς , ενώ είστε ήρεμοι άνθρωποι σε γενικές γραμμές, εξαίφνης εμφανίσατε ξεσπάσματα δι’ ασήμαντον αφορμήν και εναντίον λάθος προσώπων Η εικόνα που δίνετε στους άλλους, αποκρύπτει σε μεγάλο βαθμό τις ευαισθησίες σας Γιατί, όταν συζητάτε, υπεραναλύετε τα συναι

ΕΝΟΧΗ Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Συνοδεύει τους ανθρώπους από τον Κήπο της Εδέμ, ως απόρροια της αμαρτίας, και προϋποθέτει τη γνώση του καλού και του κακού. Ξεκινά από τη στιγμή που το παιδί θα αναγνωρίσει τον εαυτό του στον καθρέφτη και εδραιώνεται στην ηλικία 3-5 ετών ως αντίβαρο στη χαρά του παιχνιδιού, της προσωπικής έκφρασης και της αυθόρμητης πρωτοβουλίας. Συνεπικουρεί ή καταρρακώνει την αγάπη, τον έρωτα, την κοινωνική δράση, την ηθική. Προκαλεί κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος, αλλά συνέχει τα μέλη μιας κοινότητας και αποτρέπει τις παρεκκλίσεις. Αδελφή του πόθου, του φόβου, του διλήμματος, της νεύρωσης, της τραγικότητας. Νέμεσις με τη μορφή Ερινύας, χαρακτηριστικό ανθρώπων με πάθη και ορμή. Αριστουργήματα λογοτεχνικά γράφτηκαν, για να την εξυφάνουν, περιγράψουν, ερμηνεύσουν και σίγουρα ο καθείς κουβαλά μια Αντιγόνη μέσα του, που αναρωτιέται αν θα υπακούσει στον Θείο ή ανθρώπινο νόμο. Η απουσία της δημιουργεί αν

ΑΠΟΒΑΛΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από το είδος των σχέσεων που καλλιεργούμε ή αλλιώς από τις δυναμικές των κοινωνικών μας δικτύων. Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση ατόμων με τεράστια αυτογνωσία, οι ετεροκαθορισμοί επηρεάζουν ακόμα και τον τρόπο, που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό. Ο τακτικός απολογισμός των καταστάσεων, που μας καθηλώνουν και η αποτίμηση των προσώπων, που επιβραδύνουν την ψυχολογική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη είναι επιτακτικός. Τα πρόσωπα αυτά, που κρυφά ή φανερά, αλλά σίγουρα λανθασμένα, μοιάζουν με αναγκαία κακά, δημιουργούν μια αρνητική κουλτούρα, ένα νοσηρό κλίμα, στο οποίο εγκλωβίζουν. Παραδόξως, παίρνουν και τη μορφή εκείνου, που θα μας βγάλει από την δεινή θέση, για την οποία εκείνα εν πολλοίς ευθύνονται. Ομοιάζουν με τους τωρινούς σωτήρες πολιτικούς, που θα μας απαλλάξουν από την κρίση, που οι ίδιοι επεδίωξαν. Όμως είναι

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Οι γέροντες στα χωριά και σε κάποιες συνοικιακές καφετέριες στην Αθήνα ερωτεύονται τις σερβιτόρες και ζουν για τη στιγμή που θα παραγγείλουν. Εκείνες παιζογελούν με όλους κι έπειτα τους κοροϊδεύουν στα αγόρια τους. Μα ετούτοι άλλη παρηγοριά εκτός από το μύθο δεν έχουν. Και υποκύπτουν στη στερνή ηθελημένη πλάνη. Οι γέροντες σε στέκια, όπου η κατάθλιψη σε υποδέχεται, διατάζουν τον καφέ τους, μετρούν τα ψιλά, και απολαμβάνουν τη μόνη πολυτέλεια στη ζωή τους. Σε λίγο όλα θα είναι μια σπατάλη: Τα λόγια τα μετρημένα, ο κουραστικός ύπνος πάνω στο τραπέζι, η αναπόληση, η αίσθηση του χρόνου, η καθαριότητα, η αντίληψη του τόπου, οι αναμνήσεις, η ανεκτικότητα των συγγενών, η προσμονή. Τα προσχήματα τα πήρε ο καπνός στο τζάκι, οι συλλαβές βραδυπορούν και νοθεύουν τα νοήματα από τις βρώμικες, παλιές εφημερίδες. Οι ηλικιωμένοι στα χωριά και στις αδιάφορες καφετέριες της Αθήνας έπαψαν να συζητούν για πολιτικά, για τα χρ

Ευστράτιος Παπάνης Μέσα στον τομογράφο ένα λαμπάκι ανάβει. Το βλέμμα πέφτει στη γυαλιστερή επιφάνεια. Ο ακτινολόγος φεύγει βιαστικός από το δωμάτιο. Τον άκουσες να ψιθυρίζει καλή τύχη, μα λίγο πριν αρνήθηκες να βγάλεις το σταυρό από το λαιμό, αφού εκεί έχεις εναποθέσει την ελπίδα για το αποτέλεσμα. Ο μικρός καθετήρας σε φοβίζει περισσότερο. Ένας υπόκωφος θόρυβος. Το μεταλλικό στεφάνι αρχίζει να περιστρέφεται. Σιγά στην αρχή. Κι ολοένα και γρηγορότερα. Πόσα μάτια δεν προσηλώθηκαν στην κυκλική μέθη. Πόσες ελπίδες δεν καρφώθηκαν στις χαρακιές του κυλίνδρου. Οι γραμμές του τρέχουν πια με μεγάλη ταχύτητα. Σα να σχηματίζουν μια λέξη: Νικήθηκες. Πάρε βαθιά αναπνοή..Κράτα την όσο μπορείς. Μικροί όταν ήμαστε κάναμε διαγωνισμούς κλείνοντας τη μύτη. Και σα γέννηση μετά η λαχταρισμένη ανάσα. Στο στόμα σου η γεύση από το μείγμα που σου έδωσαν να πιεις, στις φλέβες το σκιαγραφικό. Καίγεσαι παντού. Αρχίζουν τα ανεβοκατεβάσματα κατά μήκος του τομογράφου. Το παιχνίδι των αναπνοών συνεχίζεται. Η

Η επιβίωση στο Facebook μοιάζει με τη ζωή σε μια γιγαντιαία πολυπολιτισμική πόλη, χωρίς γειτονιές και διακριτά όρια. Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Οι ερευνητές, αλλά πολύ περισσότερο οι νεαροί χρήστες, συμφωνούν ότι το Facebook και το Twitter έχουν γίνει αχανείς τόποι κοινωνικής δικτύωσης, που σταδιακά χάνουν την αίγλη τους. Ίσως στην Ελλάδα δεν είναι ακόμα ορατή η τάση αυτή, αλλά πλέον είναι δύσκολο για τους 15χρονους να έλκονται από τα μέσα, όπου συνυπάρχουν πλέον δύο ή και τρεις γενιές ταυτόχρονα. (Είναι τουλάχιστον περίεργο να μιλάς με τη μητέρα σου ή να ανακαλύπτεις στοιχεία της προσωπικότητας του πατρός στο Ίντερνετ) Η επιβίωση στο Facebook μοιάζει με τη ζωή σε μια γιγαντιαία πολυπολιτισμική πόλη, χωρίς γειτονιές και διακριτά όρια. Οι άσχετοι φίλοι κατακλύζουν τα προφίλ.  Ο καθένας ανέχεται άτομα, που υποτίθεται πως άνοιξαν ένα δίαυλο αλληλεπίδρασης, αλλά ποτέ δεν έχουν ανταλλάξει έστω μία λέξη. Η ανάδειξη της προσωπικής δι

Όλοι εσείς Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών Όλοι εσείς που: αισθάνεστε ότι προσφέρετε τα πάντα σε κάποιους, αλλά εκείνοι δεν τα εκτιμούν, μήπως ήλθε η στιγμή να αναρωτηθείτε, αν αυτά που δίνετε με τόσο μεγάλη ένταση, πραγματικά  δεν τους ενδιαφέρουν Αλλά κι αν τους ενδιαφέρουν προτιμούν μια άλλη μάρκα κι όχι τη δική σας Όλοι εσείς που  ψάχνετε τον εαυτό σας, τα συναισθήματα, τα θέλω σας, μήπως είναι καιρός απλώς να τα δημιουργήσετε και να αφήσετε την αναζήτηση Όλοι εσείς που νιώθετε πως αξίζετε την ευτυχία, αλήθεια πόσες φορές και σε πόσους την προσφέρατε Όλοι εσείς που θέλετε να βρείτε ισορροπία σκεφτήκατε ποτέ ότι φλερτάρετε με τη στασιμότητα και τους βάλτους Όλοι εσείς που νομίζετε πως οι άλλοι δεν σας καταλαβαίνουν, μήπως να αρχίσετε να επικοινωνείτε σε μια γλώσσα πιο καταληπτή Όλοι εσείς που θεωρείτε πως οι εμπειρίες σας αρκούν για να ερμηνεύσετε τον κόσμο, μήπως ελήλυθεν η ώρα να επισκεφθείτε και να ζήσετε σε άλλους κόσμους Όλοι εσείς που πιστεύετε

Οι αμφορείς της ομορφιάς Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Είναι φορές που ο Θεός διαλέγει να κρύψει τον πλούτο της ψυχής σε αταίριαστες μορφές και παράξενα του προσώπου χαρακτηριστικά, έτσι που ο αναζητητής του κάλλους και του σπάνιου να παιδευτεί, πριν τον ανακαλύψει. Γιατί τα πολύτιμα σεντούκια του Δημιουργού και οι κρύπτες του όμορφου στους ανθρώπου ς περνούν απαρατήρητα, αν δεν εξασκηθούν από νωρίς τους σκοπούς και τα τερτίπια της θέλησής Του να καταλαβαίνουν. Κι άλλες φορές τόση θλίψη η άσχημη εσθήτα και το αδιάφορο περίβλημα στην αδύναμη ψυχή προκαλούν, που το δώρο της ωραιότητος συνθλίβεται και παίρνει το παράταιρο διάγραμμα της απόμερης κρυψώνας, που είναι φυλαγμένο. Κάποτε με επιμέλεια οι άνθρωποι την θάβουν μέσα σε απρόσβλητα θησαυροφυλάκια, και σε πανάκριβα των μύρων δοχεία και αμφορείς. Μα είναι η ομορφιά που χαρίζει ο Πλάστης ζωντανή. Δωρίζεται εκεί που κανείς δεν περιμένει και χάνεται εκεί, που αυτονόητα θα έπρεπε να υπά