Καλοκαιρινά απογεύματα
Κάποια καλοκαιρινά απογεύματα ξεχνά δήθεν ο Θεός δύο ρωγμές ανάμεσα στους κόσμους Του, να γυρέψουν οι ψυχές όσα παράτησαν άυλα εδώ: μια μελωδία, λίγη αγάπη, ενός δειλινού το ανατρίχιασμα και κάποιου έρωτα τη σιγασμένη ανάμνηση. Κι αν η ψυχή σας είναι μαθημένη στα οράματα, πύλες ανοίγουν των ακτίνων και του χρόνου οι χαραμάδες, και οι λογισμοί μόνο για εκείνη τη στιγμή γίνονται αθάνατοι. Στράτος Παπάνης