Λύτρωση

Λύτρωση
Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών

Μετάλαβα την εμπειρία με τίμημα τον άνθρωπο.
Τι όμορφα τώρα να αγκαλιάζω τα παιδιά και άδολη από προβολές να είναι η αγάπη μου. Να κοιτώ τη γυναίκα και να μη θυσιάζω στη σαγήνη της, καθώς ξέβαψαν οι πόθοι στα βλέμματά μου.
Να γράφω λέξεις, σα να μην πρόκειται να διαβαστούν. Να μιλώ και ο λόγος μόνος του να κατευθύνεται, παίρνοντας τις μορφές όσων τον ακούνε. Να παρατηρώ με ίδιο θαυμασμό τη μωρία και τη σύνεση, το κάλλος και την ασχήμια, την οίηση και την αλήθεια. Όλα ιδιότητες ανούσιες, που φτιασιδώνουν τις ερμηνείες.
Και στο πρόσωπο όσων με πλησιάζουν ανάγλυφες να κραυγάζουν οι αντιθέσεις τους.
Τι όμορφα τώρα, που οι ενοχές καταλάγιασαν και εξιλεώθηκε κάθε προσδοκία.
Τώρα, που τα συναισθήματα δεν ευθύνονται για τις πορείες μου, και οι σκέψεις δεν ορίζουν τις επιλογές.Τώρα μυρίζω ανεμπόδιστος το άρωμα της ανθρωπότητας.
Το παρελθόν πνίγηκε στη νοσταλγία του. Και το αύριο δώρο, που ίσως να μην υπάρξει ποτέ.
Τώρα που είμαι ελεύθερος σταμάτησα να ζω.
Μα πάνω από όλα πόσο πιο όμορφο, που το θάνατο εγώ θα προσκαλέσω, όταν τίποτα δεν θα προμηνύει το έρεβός του, έχοντας έτσι την ψευδαίσθηση πως τον νικώ.