Ελληνική Κοινωνική Έρευνα -Greek Social Research

Στο δισταγμό του πεσμένου δίχρονου για το αν θα κλάψει ή θα γελάσει και στην απόφαση των γονιών να τρέξουν έντρομοι κοντά του ή να το αφήσουν μόνο του να σηκωθεί, κρύβεται η Ψυχολογία όλη  Στράτος Παπάνης

Καμία φορά φοβάμαι πως θα χυμήξει το σκοτάδι της θάλασσας να κυριέψει την πόλη, να βάψει με μαύρο τις ζωές μας, προτού το φως προλάβει να χρωματίσει το κύμα, πριν οι έσχατες αντιστάσεις μας μπορέσουν να αναχαιτίσουν την οδύνη, πριν το φιλί σου υποσχεθεί ένα νέο ξημέρωμα.

Παιδιά του θνητού είναι οι θεοί και του εφήμερου ανάγκη. Αθάνατοι οι άνθρωποι μέσα από αυτούς. Όσοι μπορούν να τους δουν και να τους αναστήσουν Όλυμπος 

Κάποια καλοκαιρινά απογεύματα ξεχνά δήθεν ο Θεός δύο ρωγμές ανάμεσα στους κόσμους Του, να γυρέψουν οι ψυχές όσα παράτησαν άυλα εδώ:  μια μελωδία, λίγη αγάπη, ενός δειλινού το ανατρίχιασμα και κάποιου έρωτα τη σιγασμένη ανάμνηση.  Κι αν η ψυχή σας είναι μαθημένη στα οράματα, πύλες ανοίγουν των ακτίνων και του χρόνου οι χαραμάδες, και οι λογισμοί μόνο για εκείνη τη στιγμή γίνονται αθάνατοι.  Στράτος Παπάνης

Η ζωή μόνο τότε αποκαλύπτει τους σκοπούς της, όταν η ίδια έχει πια περάσει. Κι αν ο νους του ανθρώπου δεν καταλαβαίνει τα σημάδια της, όσο τα ζει, είναι γιατί εκείνα δεν υπάρχουν. Μια μαγεία περιβάλλει εκ των υστέρων το παρελθόν και άλλες στιγμές τις κάνει οιωνούς και άλλες τις πετά στη λήθη. Σαν τη μάχη, που αν κερδηθεί, εξυψώνει σε ήρωα τον αρχηγό της, μα, αν χαθεί τον αποδιώχνει στην αισχύνη και στην περιφρόνηση. Φτάνει ένας καιρός στους ανθρώπους, που σταματούν να ονειρεύονται, αφού ο βίος σαν ειμαρμένη τους επιβάλλεται και σαν μια προδεδικασμένη ήττα αποφαίνεται. Κι αν κάποιοι πιστεύουν το αντίθετο, είναι γιατί προβάλλουν το παραμύθι τους σε ένα πανί προβολής, που σε λίγο δεν θα υπάρχει. Μαθαίνουν όμως πολλοί να καταλαβαίνουν τις τελευταίες στιγμές. Τα σημεία εκείνα, που μια αόριστη σκέψη και ένα διάχυτο πένθος τους αποκρίνεται, ποτέ πια δε θα την ξαναδείς, άλλη φορά δεν θα το ξαναζήσεις. Κι είναι υποβλητικές και ελάχιστες οι τελευταίες αυτές ώρες, η έσχατη ματιά, η στερνή μυρωδιά...