Αεροδρόμιο Μυτιλήνης
Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου
Αεροδρόμιο Μυτιλήνης. Λόγω καιρικών συνθηκών και μετά από αλλεπάλληλες αναβολές η μεσημβρινή πτήση ακυρώνεται. Ειδοποίηση την τελευταία στιγμή, εκνευρισμός, φωνές και πανικός. Οι πιο τυχεροί βρίσκουν θέση για το επόμενο δρομολόγιο. Κάποτε, μετά από αναμονή τριών και πλέον ωρών, έρχεται η πολυπόθητη ώρα του ελέγχου χειραποσκευών. Οι αστυνομικοί, οι επιφορτισμένοι με το επίπονο έργο, ανένδοτοι…ζηλωτές του χάους που επικρατεί στο καμάρι των αεροδρομίων, το αποικιοκρατικό ‘Ελ. Βενιζέλος’. Τα κεφτεδάκια δεν επιτρέπονται, το ίδιο ισχύει και για τις κουτσομούρες και για τα γιαπράκια. Κουτιά ανοίγονται και γονείς απηυδισμένοι, που δεν θα ταΐσουν με σπιτικό φαγητό τα παιδιά τους στην Αθήνα βρίζουν εναλλάξ μια τον Μπιν Λάντεν και μια τον Μπους για τα αποφασιστικά αντιτρομοκρατικά μέτρα, που εξαιτίας τους ελήφθησαν. Η ερώτηση επιτακτική: μήπως κουβαλάτε υγρά ή ρευστά άνω των 100 ml?. –Είναι έγκλημα, τολμούν να ρωτήσουν κάποιοι. – Ρητή οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συ να βρίζεις τον εαυτό σου που κάποτε χλεύαζες το ΚΚΕ για τις αντιρρήσεις του στις κοινοτικές ντιρεκτίβες. – Το μηχάνημα –ανιχνευτής μεταλλικών αντικειμένων μιμούμενο τις επιδόσεις αξονικής, ουρλιάζει με το παραμικρό: Βγάλτε ζώνες και ρολόγια, για να περάσετε. Μετά από διαπραγματεύσεις, βοή και σπασμένα νεύρα καταφέρνω να παρεισφρήσω νιώθοντας όπως ο Ιάσων, που μόλις ξεπέρασε τις συμπληγάδες. Η αστυνομικός απαιτεί σωματικό έλεγχο από μια κυρία, που κάτι επάνω της εξάπτει τη φαντασία συνωμοσίας. Ψάξτε με, εκλιπαρεί εκείνη. Είναι η μοναδική τρυφερή στιγμή που θα έχω όλη την εβδομάδα… Για την ασφάλειά σας το κάνουμε κυρία μου. Για το καλό σας, ανταπαντά στην ειρωνεία η θεματοφύλακας της πολιτικής τάξης. Η επόμενη βαλίτσα οδηγεί σε σύσκεψη τους αστυνομικούς. Στην οθόνη εμφανίζονται καλώδια. –Τι είναι αυτά, ρωτούν καχύποπτα, βέβαιοι ότι μπροστά τους έχουν τον υπαρχηγό της Αλ- Κάιντα. Η συνδεσμολογία μιας βόμβας, επιχαίρει ο θρασύς επιβάτης. Όμως το χιούμορ δεν είναι υποχρεωτικό μάθημα στις τάξεις της Αστυνομίας. Προς παραδειγματισμό, του ζητείται να αδειάσει το περιεχόμενό της, για να εμφανιστούν δύο φορτιστές κινητών τηλεφώνων.
Τελευταίος επιβάτης, βουλευτής Λέσβου-Λήμνου. Με στιβαρό ύφος και απαστράπτον βλέμμα, βαρύνον από την επίγνωση της επάξιας εκπροσώπησης χιλιάδων ψηφοφόρων, προχωρά προς τον έλεγχο με μέλη της οικογένειάς του. Οι αστυνομικοί τον χαιρετούν, καθώς περνά ανενόχλητος από το αναιδές μηχάνημα, που σείεται, μη γνωρίζον ότι εκείνη τη στιγμή διελαύνει πολιτευτής, που σηκώνει στους ώμους του την μοίρα τόσων Λεσβίων. Χαιρετά τους συνεπιβάτες ευγενικά με όψη καθησυχαστική, γιατί το αεροπλάνο πλέον φέρει την μοίρα του Καίσαρος.
Και εγώ απλός παρατηρητής της σκηνής δεν μέμφομαι το βουλευτή. Οποιοσδήποτε, εάν του επέτρεπαν, θα περνούσε χωρίς έλεγχο. Αλλά έχοντας διδάξει επί χρόνια στις σχολές Αξιωματικών και Αστυφυλάκων θεωρώ ότι oleum et operam perdidi. Πως έπεα πτερόεντα και ρομαντικές ανοησίες ήταν οι διδαχές προς τους αστυνομικούς ότι πάνω από όλους τους πολίτες βρίσκεται ο νόμος, που δρα, εκτός από ρυθμιστικά και παραδειγματικά. Πως είναι τυφλός και δεν διακρίνει μεταξύ των κατοίκων αυτής της χώρας.
Και όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες, που αναγκάζονται να υπομένουν τη βλακεία των κυβερνήσεων τους, καταλείποντας, ως ανέστια τέκνα, εύγευστα κεφτεδάκια σπαρταρούσες κουτσομούρες και σφιχτοδεμένα γιαπράκια, που υφίστανται τον ευτελισμό του ψαξίματος και της θωπείας στα αεροδρόμια, γνωρίζουν ότι το καλύτερο αντιτρομοκρατικό μέτρο είναι η εξάλειψη των παγκόσμιων κοινωνικών ανισοτήτων και η άρση της επεκτατικής πολιτικής ορισμένων κρατών.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε σαράντα πέντε λεπτά αργότερα. Στην έξοδο των αφίξεων τον βουλευτή περίμενε καρτερικά μια τεράστια Mercedes, ένας μεσήλικας σωφέρ και μια εκ των Φιλιππίνων υπηρέτρια, που έσπευσε να τον προϋπαντήσει….την ώρα που υπόλοιποι στοιβαζόμασταν μέσα στο Χ95 για Εθνική Άμυνα
Αεροδρόμιο Μυτιλήνης. Λόγω καιρικών συνθηκών και μετά από αλλεπάλληλες αναβολές η μεσημβρινή πτήση ακυρώνεται. Ειδοποίηση την τελευταία στιγμή, εκνευρισμός, φωνές και πανικός. Οι πιο τυχεροί βρίσκουν θέση για το επόμενο δρομολόγιο. Κάποτε, μετά από αναμονή τριών και πλέον ωρών, έρχεται η πολυπόθητη ώρα του ελέγχου χειραποσκευών. Οι αστυνομικοί, οι επιφορτισμένοι με το επίπονο έργο, ανένδοτοι…ζηλωτές του χάους που επικρατεί στο καμάρι των αεροδρομίων, το αποικιοκρατικό ‘Ελ. Βενιζέλος’. Τα κεφτεδάκια δεν επιτρέπονται, το ίδιο ισχύει και για τις κουτσομούρες και για τα γιαπράκια. Κουτιά ανοίγονται και γονείς απηυδισμένοι, που δεν θα ταΐσουν με σπιτικό φαγητό τα παιδιά τους στην Αθήνα βρίζουν εναλλάξ μια τον Μπιν Λάντεν και μια τον Μπους για τα αποφασιστικά αντιτρομοκρατικά μέτρα, που εξαιτίας τους ελήφθησαν. Η ερώτηση επιτακτική: μήπως κουβαλάτε υγρά ή ρευστά άνω των 100 ml?. –Είναι έγκλημα, τολμούν να ρωτήσουν κάποιοι. – Ρητή οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συ να βρίζεις τον εαυτό σου που κάποτε χλεύαζες το ΚΚΕ για τις αντιρρήσεις του στις κοινοτικές ντιρεκτίβες. – Το μηχάνημα –ανιχνευτής μεταλλικών αντικειμένων μιμούμενο τις επιδόσεις αξονικής, ουρλιάζει με το παραμικρό: Βγάλτε ζώνες και ρολόγια, για να περάσετε. Μετά από διαπραγματεύσεις, βοή και σπασμένα νεύρα καταφέρνω να παρεισφρήσω νιώθοντας όπως ο Ιάσων, που μόλις ξεπέρασε τις συμπληγάδες. Η αστυνομικός απαιτεί σωματικό έλεγχο από μια κυρία, που κάτι επάνω της εξάπτει τη φαντασία συνωμοσίας. Ψάξτε με, εκλιπαρεί εκείνη. Είναι η μοναδική τρυφερή στιγμή που θα έχω όλη την εβδομάδα… Για την ασφάλειά σας το κάνουμε κυρία μου. Για το καλό σας, ανταπαντά στην ειρωνεία η θεματοφύλακας της πολιτικής τάξης. Η επόμενη βαλίτσα οδηγεί σε σύσκεψη τους αστυνομικούς. Στην οθόνη εμφανίζονται καλώδια. –Τι είναι αυτά, ρωτούν καχύποπτα, βέβαιοι ότι μπροστά τους έχουν τον υπαρχηγό της Αλ- Κάιντα. Η συνδεσμολογία μιας βόμβας, επιχαίρει ο θρασύς επιβάτης. Όμως το χιούμορ δεν είναι υποχρεωτικό μάθημα στις τάξεις της Αστυνομίας. Προς παραδειγματισμό, του ζητείται να αδειάσει το περιεχόμενό της, για να εμφανιστούν δύο φορτιστές κινητών τηλεφώνων.
Τελευταίος επιβάτης, βουλευτής Λέσβου-Λήμνου. Με στιβαρό ύφος και απαστράπτον βλέμμα, βαρύνον από την επίγνωση της επάξιας εκπροσώπησης χιλιάδων ψηφοφόρων, προχωρά προς τον έλεγχο με μέλη της οικογένειάς του. Οι αστυνομικοί τον χαιρετούν, καθώς περνά ανενόχλητος από το αναιδές μηχάνημα, που σείεται, μη γνωρίζον ότι εκείνη τη στιγμή διελαύνει πολιτευτής, που σηκώνει στους ώμους του την μοίρα τόσων Λεσβίων. Χαιρετά τους συνεπιβάτες ευγενικά με όψη καθησυχαστική, γιατί το αεροπλάνο πλέον φέρει την μοίρα του Καίσαρος.
Και εγώ απλός παρατηρητής της σκηνής δεν μέμφομαι το βουλευτή. Οποιοσδήποτε, εάν του επέτρεπαν, θα περνούσε χωρίς έλεγχο. Αλλά έχοντας διδάξει επί χρόνια στις σχολές Αξιωματικών και Αστυφυλάκων θεωρώ ότι oleum et operam perdidi. Πως έπεα πτερόεντα και ρομαντικές ανοησίες ήταν οι διδαχές προς τους αστυνομικούς ότι πάνω από όλους τους πολίτες βρίσκεται ο νόμος, που δρα, εκτός από ρυθμιστικά και παραδειγματικά. Πως είναι τυφλός και δεν διακρίνει μεταξύ των κατοίκων αυτής της χώρας.
Και όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες, που αναγκάζονται να υπομένουν τη βλακεία των κυβερνήσεων τους, καταλείποντας, ως ανέστια τέκνα, εύγευστα κεφτεδάκια σπαρταρούσες κουτσομούρες και σφιχτοδεμένα γιαπράκια, που υφίστανται τον ευτελισμό του ψαξίματος και της θωπείας στα αεροδρόμια, γνωρίζουν ότι το καλύτερο αντιτρομοκρατικό μέτρο είναι η εξάλειψη των παγκόσμιων κοινωνικών ανισοτήτων και η άρση της επεκτατικής πολιτικής ορισμένων κρατών.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε σαράντα πέντε λεπτά αργότερα. Στην έξοδο των αφίξεων τον βουλευτή περίμενε καρτερικά μια τεράστια Mercedes, ένας μεσήλικας σωφέρ και μια εκ των Φιλιππίνων υπηρέτρια, που έσπευσε να τον προϋπαντήσει….την ώρα που υπόλοιποι στοιβαζόμασταν μέσα στο Χ95 για Εθνική Άμυνα
Σχόλια