Στους παλιούς δασκάλους
Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου
Κάποτε η διδασκαλία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ήταν μεράκι. Δάσκαλοι με λιγότερες γνώσεις από τους σημερινούς, με ανεπάρκεια μέσων και υποδομών, κάτω από συνθήκες που οι σημερινοί ούτε τις φαντάζονται. Κάποτε, που την έλλειψη της εκπαιδευτικής πολιτικής αναπλήρωνε το φιλότιμο και η προσωπική λατρεία για τα γράμματα. Κάποτε, που ο εκπαιδευτικός κέρδιζε μόνος του το σεβασμό, τη γνώση και την κοινωνική καταξίωση και δεν περίμενε από τους συνδικαλιστές του κλάδου να στηρίξουν τα αιτήματά τους μέσα από τις σουίτες των ακριβών ξενοδοχείων ή στις πολυέξοδες γενικές συνελεύσεις και συνέδρια. Κάποτε, που η σύνταξη και η απομάκρυνση από την τάξη ισοδυναμούσε με κατάθλιψη κι όχι με κραυγές για συνταξιοδότηση, όσο γρηγορότερα γίνεται.
Η σημερινή κακοπληρωμένη γενιά δασκάλων,που ξεχρεώνει τις ανέσεις των καταναλωτικών δανείων και στενάζει διαμαρτυρόμενη για την ανέχεια, πίνοντας φραπέδες των 4 ευρώ,η γενιά της κρίσης, των club και των σκυλάδικων, των ανορθόγραφων φιλολόγων, που μολεύουν την ελληνική γλώσσα, η γενιά των αδιάφορων, που παρακολουθούν πληθώρα σεμιναρίων, χωρίς ποτέ να ενδιαφέρονται για όσα διδάσκονται σε αυτά, οφείλει να αποτίσει φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους παλιούς εκπαιδευτικούς.
Οι δάσκαλοι των παραπόνων και της μιζέριας, των ιδιαιτέρων και της λούφας, των βαρύγδουπων τίτλων, των ακριβοπληρωμένων αδρανών συμβούλων, η γενιά που ξεπούλησε τον πολιτισμό που της κληροδότησαν, ανίκανη η ίδια να παράγει πολιτισμό μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις αξιώσεις της.
Απογοήτευση και ματαίωση παντού: στα διδασκαλεία με το μεγαλύτερο ποσοστό των εγγεγραμμένων να λείπει ή να εξαγοράζει το βαθμό του, που προσδοκά να ειδικευθεί στην ειδική αγωγή με μόνο κίνητρο το διορισμό, το επίδομα και τη δυνατότητα να ακολουθήσει πιο ήρεμους ρυθμούς, η γενιά του χαλαρά, των μορίων και των εύκολων μεταπτυχιακών, η γενιά που, ενώ καλείται να θεραπεύσει ιδανικά, δοσίλογη τα έχει ήδη παζαρέψει στο προσωπικό συμφέρον. Η γενιά αυτή που νομίζει ότι όλοι της χρωστούν καλείται να πείσει για τις προθέσεις της.
Η γενιά της διαθεματικότητας, του σχεδίου δράσης, της πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης και του μαθητοκεντρισμού, που δεν ξέρει καν πώς να διδάξει, η γενιά η βαρετή και χλιαρή, η γενιά έρμαιο των διαγωνισμών, που αναμασά όσα κατάφερε να αποστηθίσει, η γενιά που δεν ενδιαφέρεται να εμπνεύσει τους μαθητές, προφασιζόμενη απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και χαμηλούς μισθούς.
Η γενιά που καταχρηστικά μόνο φέρει τον τίτλο 'δάσκαλος', ενώ θα έπρεπε να λογίζεται μόνο ως επαγγελματίας. Συνένοχοι στην κατάσταση αυτή το κράτος και η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρακολουθούν τον εκφυλισμό χωρίς να επεμβαίνουν, επειδή περίσσεψε η ύβρις και στέρεψαν οι πηγές της αρετής.
Αν σήμερα εξακολουθούν να λειτουργούν τα σχολεία, αυτό οφείλεται σε ορισμένους ρομαντικούς δασκάλους και καθηγητές, που σε πείσμα των καιρών, βάλθηκαν να μοιάσουν σε εκείνους τους παλιούς εκπαιδευτικούς.
Αν σήμερα αξίζει να στείλετε τα παιδιά σας στο σχολείο είναι γιατί σε κάθε ένα από αυτά βρίσκεται και ένας πεφωτισμένος δάσκαλος, που εξακολουθεί να διδάσκει λογοτεχνία και όχι το βιβλίο της γλώσσας και των μηχανιστικών δεδομένων.
Είναι γιατί στην πιο απομακρυσμένη τάξη θάλλει η παραφωνία της εξαίρεσης, που στηρίζεται στη δημιουργική σκέψη, στον αυθορμητισμό και στη φαντασία και όχι στις οδηγίες του ανίδεου Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Είναι γιατί το προνόμιο της διδασκαλίας φροντίσατε εσείς οι γονείς να το στερήσετε από τους εκπαιδευτικούς και να το καπηλευθείτε στους διαδρόμους των φροντιστηρίων, προσποιούμενοι ότι επιλέγετε το καλύτερο για τα παιδιά σας. Είναι γιατί εδώ και δεκαετίες στήσατε στον τοίχο το δάσκαλο, τον αποκόψατε από το έργο του, και του αφαιρέσατε, υπό το πρόσχημα της κίβδηλης προόδου, όλα τα δικαιώματά του.
Γι αυτό, κάθε φορά που χάνεται ένας τέτοιος δάσκαλος, παλιός ή νέος, το κενό είναι δυσαναπλήρωτο. Κάθε φορά που φεύγει ένας από αυτούς τα ΜΜΕ των κρετίνων και των αυτόκλητων δημοσιογράφων, των ατάλαντων πολιτικών και των πορνιδίων καλύτερα να αποσιωπούν την απουσία του. Γιατί τον μιαίνουν.
Κύριε Αριστείδη, καλή αντάμωση.
Σχόλια