Τα μυστήρια του γυναικείου ερωτισμού

Διαφυλική Επικοινωνία Οι πυλώνες της γυναικείας έλξης προς τους άνδρες-μέρος πρώτο

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου- Ψυχολόγος

Η ενστικτώδης έλξη μιας γυναίκας προς κάποιον άνδρα είναι μια διαδικασία, που αντίκειται στη λογική, είναι ασύμβατη με οιονδήποτε αντικειμενικό συλλογισμό και τις περισσότερες φορές αφήνει πολλά ερωτηματικά σε αυτήν, που την αισθάνεται, αλλά έτι περισσότερα στους ατυχείς υποψήφιους μνηστήρες, που βλέπουν τις ελπίδες τους να καταρρακώνονται από έναν αντίπαλο, που δεν υπολόγιζαν ή υποτίμησαν. Είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται για μια συνειδητή απόφαση (αυτή συνήθως αναφέρεται στη συντροφικότητα) και οι ψυχολογικές θεωρίες αδυνατούν να ρίξουν περισσότερο φως στο αίνιγμα, από όσο η πίστη των ανατολικών φιλοσοφιών πως οι άνθρωποι ερωτεύονται εκείνον, στου οποίου τα μάτια θα δουν την εικόνα του Θεού. Ψυχαναλυτικές θεωρήσεις που συνδέουν το φυσικό μαγνητισμό με πατρικά πρότυπα, παραμένουν αναπόδεικτες και φυσικά δεν ισχύουν στο γενικό πληθυσμό των γυναικών. Παρόλα αυτά, εμπειρικές παρατηρήσεις έχουν τεκμηριώσει μερικές βασικές παραδοχές σχετικά με την ψυχοσύνθεση του ωραίου φύλου και τις ερωτικές του προτιμήσεις, τις οποίες θα θέσουμε παρακάτω στην κρίση σας. 

Το κείμενο αυτό, αν και έχει ως αντικείμενο τις αντινομίες των θηλυκών, εντούτοις συνετάχθη, για να σταθεί αρωγός στον μάταιο αγώνα των αρσενικών να κατανοήσουν τις ιδιοτροπίες, τους γρίφους, τη γλώσσα, τις συμπεριφορές και την πολιτεία των υποκειμένων των πόθων τους. Αντλεί δε την αξία του από την πλήρη συναισθηματική αδρανοποίηση, απάθεια, απαξίωση και αποστασιοποίηση από τις παρανοήσεις του παρελθόντος, μεταξύ των οποίων πρωτίστως συγκαταλέγεται και η εξιδανίκευση του έρωτα. Επομένως, υπό την επήρεια της λογικής ψυχρότητος, της σύνεσης εκ της εμπειρίας και φέροντας ακαταμάχητα και επιθετικά αντισώματα προς τα ιοβόλα βέλη του πονηρού δαιμονίου, θα απομυθοποιήσουμε ένα παντελώς ανορθολογικό και παράδοξο φαινόμενο. 

Ο ορισμός του γοητευτικού συνδέεται με τις ανάγκες κάθε ηλικίας. Οι πεποίθηση πως μία γυναίκα έλκεται από τα ίδια ερεθίσματα σε όλες τις φάσεις της ζωής της, είναι παραπλανητική.

Οι άνδρες που αυταπατώνται πως μία γενικευμένη περί θηλυκής νοημοσύνης θεωρία είναι αποτελεσματική και εφικτή, εκ προοιμίου άγουν την οδό της απωλείας, επειδή κάθε γυναίκα διαθέτει μοναδική ιδιοσυγκρασία (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν, χωρίς εύκολα να μπορούν να αποδείξουν), καταλείπει ανεξάληπτα αποτυπώματα στις περιστάσεις, που πρωταγωνιστεί, επηρεάζει καθοριστικά τα άτομα, που εξαρτώνται από αυτήν και είναι συνηθισμένη σε πολλαπλότητα ρόλων, που αναλόγως της συγκυρίας, αναδεικνύονται σε πρωταρχικούς ή δευτερεύοντες. Είναι πλέον τεκμηριωμένο ότι σε διαφορετικές φάσεις και με αυξομειούμενη δριμύτητα μία γυναίκα μετατρέπεται σε κόρη, επιθυμώντας διακαώς να τύχει φροντίδας, στοργής και τρυφερότητας, και άλλοτε παρασύρεται από ακαταμάχητη ανάγκη να εκπέμψει αγάπη, μέριμνα και λατρεία, διατελώντας υπό την κατοχή μητρικών -και ενίοτε δεσποτικών- συναισθημάτων. Ο ευκαιριακός εραστής αδυνατεί να κατανοήσει τις μεταμορφώσεις, ώστε να τροποποίησει δεόντως τους τρόπους προσέγγισης. Αντίθετα, οι αριστείς της σαγήνης έχουν εμπεδώσει τον παραπάνω κανόνα και παραλλάσσουν ευρηματικά τις αντιδράσεις τους, που άλλοτε εμφορούνται από κατανόηση, αλληλεγγύη, συγκατάβαση, διαλεκτικότητα και παραμυθία και άλλες φορές από τόλμη, ηδυπάθεια, αποφασιστικότητα, ανάληψη αδιαμφισβήτητης πρωτοβουλίας και επίπλαστη υπεροψία. 

Εξαιτίας της ναρκισσιστικής ροπής που κατατρύχει την προσωπικότητα της γυναίκας και της απροσμάχητης ανάγκης της να νιώσει μοναδική και αναντικατάστατη (εξάλλου αυτό διδάχτηκε από τον λατρευτό και εξιδανικευμένο πατέρα), η ευρηματικότητα και πρωτοτυπία κατά την επικοινωνία θωρείται εκ των ουκ άνευ συνθήκη, για να διακριθεί ο φιλόδοξος και φέρελπις ερωτικός αυλητής μέσα στην παραζάλη των προτάσεων και υπαινιγμών, που δέχεται καθημερινά κάθε εκπρόσωπος του ασθενούς φύλου. Σπάνια οι άνδρες υποψιάζονται τον ακριβή αριθμό των καλεσμάτων, των πειραγμάτων, των οφθαλμικών προσηλώσεων και των ασέμνων ή χονδροειδών αστεϊσμών, που υπομένει κάθε μία από αυτές, ελεύθερη ή δεσμευμένη, επειδή σκόπιμα οι ίδιες τον αποκαλύπτουν ή τον αποκρύπτουν. Γεγονός, όμως, είναι πως ο μεγάλος αντίπαλος είναι οι άλλες γυναίκες. Αυτές πρέπει να παρατηρηθούν εξονυχιστικά, να ηττηθούν κατά κράτος, να συντριβούν και να απομυθοποιηθούν σε κάθε τομέα, αισθητικό,γνωστικό, πραξιακό. Αλίμονο στον αδαή ή και καλοπροαίρετο ερασιτέχνη, που θα διανοηθεί να συκρίνει και να μειώσει μία γυναίκα στον τομέα, που η ίδια θεωρεί πως υπερτερεί ή που κατά βάθος γνωρίζει ότι μειονεκτεί. Για κάθε μία προσβολή θα αφεθεί να εισπράξει δεκάδες φιλοφρονήσεις από τους εσαεί πρόθυμους. Ο ειδήμων, επομένως, δεν πέφτει ποτέ στις στημένες παγίδες, αλλά φέρεται σε μία γυναίκα σαν να είναι η εκλεκτή, η υπερούσια και η σπανιότερη εικόνα επί της γης, λίγο πριν ο πλανήτης καταστραφεί, χωρίς να καταντά γλυκερός ή κόλαξ. 

Υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές στη ζωή κάθε γυναίκας, που νιώθει ιδιαζόντως ευάλωτη και αναζητά μια οποιαδήποτε ευκαιρία για έξοδο από την κρίση. Η απελπισία, η αμφισβήτηση, η πίκρα για το παλιό και η εμμονή για το αδοκίμαστο, η σύγκρουση με τον ιδεατό εαυτό της και ενδεχομένως η προδοσία την οδηγεί σε παρακινδυνευμένες αποφάσεις, κάμπτει ή εγείρει άμυνες και την καθιστά έκθετη στις διαθέσεις των ανδρών-σωτήρων, που την επιβουλεύονται. Οι περίοδοι αυτοί διακρίνονται από υψηλή σεξουαλική διαθεσιμότητα, η οποία, όμως δεν πρέπει να απαιτείται απροκάλυπτα. Αντιθέτως, πρέπει να συνοδεύεται από θεωρητική τεκμηρίωση, συναισθηματικό εμπλουτισμό, προοπτική και σοβαρή επιχειρηματολογία για την ομαλή και αναίμακτη παράδοσή της. Σκοπός του άνδρα είναι να προσφέρει αφειδώς τα αναγκαία προσχήματα.

Οι όμορφες γυναίκες είναι δυνητικά επικίνδυνες για κάθε άπειρο εραστή, επειδή έχουν ακριβή συναίσθηση του κάλλους τους, που αποκτήθηκε μέσα από τις ομολογίες και τις φιλοφρονήσεις αυτών που, ως δορυφόροι, την περιτριγυρίζουν. Όποια ποθείται για το σφρίγος της, αποζητά αυτόν που θα αναγνωρίσει, όσα αποκρύπτει η ωραιότητά της, υποκύπτει σε εκείνον, που, καθώς δεν θαμπώνεται από την εξωτερική της εμφάνιση, την αναβιβάζει, αναδεικνύοντας τα χαρακτηριστικά, στα οποία εθελοτυφλούν οι υπόλοιποι. Ο υποψήφιος γητευτής γνωρίζει ότι συνήθως η ομορφιά συνεπάγεται αμφίβολη αυτοεκτίμηση, περιορισμένο ρεπερτόριο συμπεριφορών προσαρμογής, υψηλότερο κοινωνικό άγχος, ανασφάλεια και πλήθος ερωτηματικών για την αξία του εαυτού. Αποκύημα αυτών των εγγενών ή συμπεριφοριστικά ενισχυμένων ιδιαιτεροτήτων είναι η τάση των ωραίων γυναικών να αναζητούν τα στοιχεία εκείνα, στα οποία υστερούν, και τα οποία μετατρέπουν τις άμυνές τους σε τείχη της Ιεριχούς.

Όλες οι γυναίκες κατατάσσουν τους άνδρες, που γνωρίζουν σε δύο βασικές και ασύμβατες κατηγορίες: τους φίλους και τους εραστές. Θα μπορούσε να προστεθεί κι εκείνη των πιθανών συζύγων, αλλά αυτό θα άλλαζε τους σκοπούς του παρόντος πονήματος. Στην πρώτη αυτόματα, και πολύ γρήγορα εγγράφονται αυτοί, που θεωρούνται ´καλά παιδιά´ και στη δεύτερη εκείνοι, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο εκπέμπουν ένα αίσθημα δύναμης (που για μία γυναίκα μπορεί να σημαίνει σωματική ρώμη, ευφυία, πλούτος, εξουσία) κατάχρησης, μυστηρίου και εξουσίας. Φαίνεται παράλογο, αλλά οι πρώτες προσεγγίσεις είναι πιο εντυπωσιακές, όταν οι άνδρες, ενώ εκφράζουν ξεκάθαρα το ενδιαφέρον τους, εντούτοις διαδηλώνουν την αυτονομία τους, την συναισθηματική ευκαμψία τους, την αυτοεκτίμηση και την προοπτική ότι θα μεταχειριστούν μία γυναίκα εναλλακτικά ως αντικείμενο και ως είδωλο. Εξάλλου, ο σεβασμός και τα άλλα αλτρουιστικά συναισθήματα λίγη σχέση έχουν με την ερωτική απόλαυση. Το ενδιαφέρον αυτό φαινόμενο θα αναλυθεί σε επόμενο στάδιο, επειδή χρήζει ιδαίτερης ψυχολογικής ερμηνείας. Συνεχίζεται...