Η Παιδαγωγική της Ευτυχίας

Ευστράτιος Παπάνης, Πρόεδρος Ακαδημίας των Πολιτών και Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Εάν ποτέ έχετε, ευνοημένοι από τη Μοίρα, τη συγκυρία, τη στρατηγική, αλλά οπωσδήποτε ευλογημένοι από το Θεό, ακούσει το γέλιο ενός δίχρονου παιδιού την ώρα, που παίζει με το νερό, τον ενθουσιασμό του τη στιγμή, που αντιλαμβάνεται την επιστροφή της μητέρας, εάν, η ειμαρμένη απλόχερα κόσμησε το βίο σας με τη μέθεξη στην αδηφάγο περιέργειά του, στην πεισματική δίψα για μάθηση, στην ατελεύτητη ανακάλυψη, στην μίμηση του ρυθμού, στο γαλήνεμα της μελωδίας και στην νηνεμία του ύπνου του, εάν, αξιωθήκατε της γνώσης πως ο καρπός του θριάμβου σας αίρει αμετάκλητα και τελεσίδικα το θάνατό, αμφισβητεί τη θνητότητά σας και καταλείπει ανεξάληπτο και ιλαρό το ίχνος της παρουσίας σας στην οικουμένη, σαν στίχοι που σκιαγραφούν το άφθορο, τότε θα νιώσετε, εφόσον ο πολιτισμός δεν έχει καπηλευθεί την αυθεντικότητα και λεηλατήσει την ψυχή σας, πολλαπλά ένοχοι, επειδή άκαιρα, άκριτα, αστόχαστα ή από επιπολαιότητα και ευπιστία παραδώσατε το ακριβό δημιούργημα στις ιοβόλες ριπές του εκπαιδευτικού μας συστήματος και στην τυραννία των αμείλικτων διαδικασιών κοινωνικοποίησης. Εάν πάλι κάποτε, εκλεκτοί εσείς κοινωνοί της εύνοιας και αποδέκτες των ιαμάτων, μέσα στις τρικυμίες και τους κλύδωνες της ζωής, παρηγορήσατε στην θέρμη της αγκαλιάς και στην πυρά της καρδιάς σας ένα δακρυσμένο προσωπάκι, εάν συγκατανεύσατε στην παραμυθία ενός παιδιού, που θλίβεται, εάν οδηγήσατε τα αβέβαια πρώτα βήματά του προς την σωστή και ασφαλή πορεία, γενόμενοι για εκείνο φάροι παντοτινοί σε συχνότητες μυστικές και κώδικες δυσερμήνευτους, εάν στην πρώτη λέξη αισθανθήκατε, με χίλιες φωνές να σας περικυκλώνει η ιστορία της ανθρωπότητας ολάκερης, τη στιγμή, που από αγρίμι μετασχηματιζόταν σε ποτάμι και άγγελο, τότε στην Άτη και τη Νέμεση μόνοι, ερημικοί και απαξιωμένοι πρέπει να αναζητήσετε την εξιλέωση, επειδή παγιδευμένοι στην έπαρση, τη ματαιοδοξία και τη μικρότητα, αφήσατε, απαίδευτους δημαγωγούς και δασκάλους περιχαρακωμένους στην ημιμάθεια, τους λίθους τους πολύτιμους της γενιάς σας να σπιλώσουν. Κι όσοι από σας, αποκαμωμένοι και μαλθακοί σοφοί και ρήτορες της περίστασης, και της διακινδύνευσης ηττημένοι αυτόχειρες, θύματα και θηρευτές της εμπειρίας και της πιθανότητας, δέσμιοι και τιμητές των επιλογών σας, δεν έχετε ακόμη κατασκευάσει τα αντίβαρα στο αιώνιο σκοτάδι, στην θανατερή απειλή, και δεν έχετε υποκύψει στην παρακμή της κατάθλιψης και στην απρονοησία της μοναξιάς, τουλάχιστον αυτό κάντε, ως απόσβεση στο χρέος το κοινωνικό: σε κατήγορους αδέκαστους τους εαυτούς σας μετατρέψτε γι'αυτούς, που ενώ ευτύχησαν της Χάρης, προέκριναν την ελαφρότητα, τη σοβαροφάνεια και την πλάνη του αποσπασματικού, του ημιτελούς και του πεπερασμένου. Υποδεχτείτε όλοι σας την Παιδαγωγική της Ευτυχίας, εκείνης, που με τρόπο ασυμβίβαστο και αποφασιστικό οδηγεί σε αυτό ακριβώς που ευαγγελίζεται: Την ισορροπία και την αρμονία και το μέτρο και την ποίηση, ως σηματοδότες και ανύπνωττους φρουρούς της παιδικής ψυχοσύνθεσης.