Παράλληλα Σύμπαντα

Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών

Κι έτσι κατάλαβα από νωρίς πως οι επιλογές, καθώς μεγαλώνουμε, εξυφαίνουν την ενοχή μας και απειλούν μοίρα να γίνουν. Επειδή τα πρόσωπα, που κηδέψαμε στο πεινασμένο χώμα της λήθης, τα πράγματα, που αγνοήσαμε, οι καταστάσεις, που αρνηθήκαμε να ζήσουμε και τα μονοπάτια, που κακοτράχαλα μας φάνηκαν και δεν διαβήκαμε, συνωμοτούν και προπαρασκευάζουν ένα υπόκωφο μέλλον, που να το καθορίσουμε δεν μπορούμε. Ένα απροσπέλαστο κράμα δυνητικών εαυτών, που, θνησιγενείς, στοίχειωσαν προτού κάν ευτυχήσουν μιας γέννησης. Κι όμως καταφέρνουν να ζουν παράλληλα, να επικυρώνουν καταδικαστικές κριτικές, να μολεύουν τη βεβαιότητα, να ετεροπροσδιορίζουν λαθραία την αυτοεικόνα μας, να κραδαίνουν την ετερόκλητη υπόθεση, κάθε που εκλιπαρούμε για επιβεβαίωση και τη γαλήνη.
Το πνεύμα το ανήσυχο, που στην καθημερινότητα επαναστατεί και στο δεδομένο εξανίσταται, η καρδιά, που ιοβόλο νιώθει το κατασταλτικό ποτό της συνήθειας, σταδιακά τους εαυτούς εκείνους μές στις σκιές μαθαίνει να αναγνωρίζει. Και αρχίζει τον επώδυνο διάλογο της εξιλέωσης και του εξορκισμού, όσων δεν κατάφεραν να υπάρξουν. Προβάρει ρόλους, φαντασιακά ολοκληρώνει προοπτικές, ξεθάβει τους νεκρούς και συνομιλεί με τα φαντάσματα, ζητά άφεση από το παρελθόν, για να οικοδομήσει ένα νέο μέλλον, όπου τα όρια του προσωπικότητας, πατούν στην πραγματικότητα των αισθήσεων και στην απεραντοσύνη του πιθανού. Και συγχωρώντας ζητά τη λύτρωση στην άδολη και ανόθευτη αγάπη. Με αυτόν τον τρόπο η συνείδηση αρχίζει να ποθεί το κατ´ εικόνα και να μεθά με το νέκταρ της χάριτος.