Χωρισμός

Χωρισμός

Στράτος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών

...Το επόμενο πρωί πήρα το βοριά της ανάσας της, λίγους κατοπτρισμούς από το γαλάζιο των ματιών της, τις ήττες από τα χείλη της και την τρικυμία της φυγής της και τα βάφτισα εξιλέωση, μέθεξη, πρόσχημα και οδύνη.

Παραδόθηκα στις έριδες των αρωμάτων της και συμφιλιώθηκα με τη λήθη, την απόγνωση, την αυταπάτη. Λεηλάτησα την ελπίδα του νόστου στο κορμί της και απολίθωσα τις γυμνές εικόνες της για τα χρόνια τα κατοπινά, που θα ενδώσουν.

Σχημάτισα μόνο δυο συλλαβές από τις μελωδίες των ήχων της, μια ληρωδία από την ποίηση του ονόματός της και μια κραυγή από το χρέος της ομορφιάς της. Κι έτσι θα πορευθώ, χάνοντας όσα αγάπησα και αγαπώντας όλα τα χαμένα.

Θα γίνεις ιδανική μόλις με αρνηθείς, της ψιθύρισα. Τη λατρεία θα θρέψουν η παρακμή, οι ενέδρες της απουσίας σου και οι λιποψυχίες. Αργυραμοιβοί οι αναστολές θα σωρεύουν τα τρόπαια του χωρισμού μας.

Ετσι παντοτινά θα σε αγαπώ: Νεκρή, για τις μελλούμενες ηδονές τις θριαμβευτικές, που θ' ακυρώνουν τις στιγμές μας τις παραπαίουσες και αναστημένη κάθε φορά που η ειρωνεία θα συγκατανεύει.

Θα μαθαίνω για σένα όταν θα καιροφυλαχτούν οι καιροί, θα σ´ αναγνωρίζω σε κάθε γυναίκα που θα αγγίζω. Θα σε αναζητώ όταν η ψυχή σκιρτά στο απροσπέλαστο και όταν ο λογισμός αναμοχλεύει τις υπερβάσεις της ύλης.

Επαίτες οι χαρές μου στη θύμηση τη λυτρωτική όσων υπήρξες και καταδίκη για όλα όσα αρνήθηκες για μένα να γίνεις.

Αναιμικοί οι επόμενοι λυγμοί μπροστά στο θρήνο της απώλειας και φρικτή η ενοχή για τις σκέψεις που φοβήθηκα να προφέρω.

Θα γίνεις ειμαρμένη, δικαιολογία και ματαίωση

Μα πάνω απ´ όλα θα γίνεις θάνατος. Κι έτσι θα ξέρω πως σε σένα κάποτε πάλι θα καταλήξω.