ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Στράτος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών
Είμαι από τους τυχερούς εκείνους, που όσα διδάχτηκα και δίδαξα αξιώθηκα να τα δω να γίνονται πράξη. Λόγια ποιητών με συνόδευαν και φιλοσόφων παραινέσεις μου μιλούσαν. Και γύρω μου ένα νησί, ο μπαξές της αυτοκρατορίας.
Να τα αγγίξω, να τα αισθανθώ, να τα αναπλάσω όλα ήθελα, σα να ήταν πηλός και ζύμη και στιγμές. Γιατί ζωντανή και η θλίψη και η χαρά και το καλό και το κακό, μέσα στην ύπαρξή μου εισχώρησαν και παλεύουν ακόμα ποιο θα την καθορίσει.
Είδα και μαθητές μου να προκόβουν, να γίνονται καλύτεροι από μένα. Και είπα. Θεέ, μου με βοήθησες να λέγομαι δάσκαλος. Μα άκουσα και μαθητές μου να δυστυχούν. Και σκέφτηκα. Θεέ μου, βλαστήμησα. Δεν είμαι παρά ένας ένας επηρμένος.
Κάποτε ξύπνησα δίπλα σε τόση ομορφιά, που είπα: Θεέ μου, σε ευχαριστώ για όσα έζησα. Γιατί με έπλασες να κυνηγώ τις εμπειρίες, τον κίνδυνο, την έξαψη, το παράφορο. Μόνο μένει να με καλέσεις πια κοντά Σου. Κι ο Θεός μου έστειλε την αρρώστια και την απόγνωση και την ελπίδα να τη νικήσω.
Και τότε κατάλαβα πως τόσο καιρό, κυνηγώντας το ανέλπιστο, ξέχασα την εικόνα των ανθρώπων και την ομορφιά, που είχα δίπλα μου.
Μεγαλώνω και η κακία, τώρα που μπορώ να την προβλέπω, με πληγώνει περισσότερο. Γιατί η εμπειρία χαϊδεύει το νου, αλλά πια πονά η ψυχή μου..
Είμαι από τους τυχερούς εκείνους, που όσα διδάχτηκα και δίδαξα αξιώθηκα να τα δω να γίνονται πράξη. Λόγια ποιητών με συνόδευαν και φιλοσόφων παραινέσεις μου μιλούσαν. Και γύρω μου ένα νησί, ο μπαξές της αυτοκρατορίας.
Να τα αγγίξω, να τα αισθανθώ, να τα αναπλάσω όλα ήθελα, σα να ήταν πηλός και ζύμη και στιγμές. Γιατί ζωντανή και η θλίψη και η χαρά και το καλό και το κακό, μέσα στην ύπαρξή μου εισχώρησαν και παλεύουν ακόμα ποιο θα την καθορίσει.
Είδα και μαθητές μου να προκόβουν, να γίνονται καλύτεροι από μένα. Και είπα. Θεέ, μου με βοήθησες να λέγομαι δάσκαλος. Μα άκουσα και μαθητές μου να δυστυχούν. Και σκέφτηκα. Θεέ μου, βλαστήμησα. Δεν είμαι παρά ένας ένας επηρμένος.
Κάποτε ξύπνησα δίπλα σε τόση ομορφιά, που είπα: Θεέ μου, σε ευχαριστώ για όσα έζησα. Γιατί με έπλασες να κυνηγώ τις εμπειρίες, τον κίνδυνο, την έξαψη, το παράφορο. Μόνο μένει να με καλέσεις πια κοντά Σου. Κι ο Θεός μου έστειλε την αρρώστια και την απόγνωση και την ελπίδα να τη νικήσω.
Και τότε κατάλαβα πως τόσο καιρό, κυνηγώντας το ανέλπιστο, ξέχασα την εικόνα των ανθρώπων και την ομορφιά, που είχα δίπλα μου.
Μεγαλώνω και η κακία, τώρα που μπορώ να την προβλέπω, με πληγώνει περισσότερο. Γιατί η εμπειρία χαϊδεύει το νου, αλλά πια πονά η ψυχή μου..
Σχόλια