Αναίρεση

Αναίρεση
Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών

Δυο πυρκαγιές πυρπολούν τον άνθρωπο κι ανάμεσά τους η λογική, που τις μερώνει. Η πίστη και το συναίσθημα. Η μια ν´αψηφά την απόδειξη, να αποστρέφεται το τεκμηριωμένο κι η δεύτερη τις συμβιβασμένες επιλογές και τις αποδεκτές αποφάσεις. Κι η αγάπη ο άνεμος, που τις αναζωπυρώνει, κάθε που όλα πάνε να χαθούν.
Έρχεται, λοιπόν, η ώρα που οι αξίες, οι κανόνες και οι σταθερές καταρρέουν, απλά γιατί ποτέ δεν ήταν παρά αυθαίρετες παραδοχές της κοινωνίας ή της υποκειμενικής ηθικής. Εκείνης, που όλα τα ανέχεται και για όλα βρίσκει θεωρίες. Που αλλάζει τις προτεραιότητες και φτιασιδώνει το υλικό με τη λάμψη του αθάνατου. Μηδέν, που προσεταιρίστηκε την ύπαρξη και βαπτίστηκε ελπίδα, τίποτα, που ξεγέλασε και καταχράστηκε την ερμηνεία.
Κι έτσι έχει πλαστεί η οικουμένη, που η αλήθεια κρύφτηκε στη λεπτομέρεια, σε ό,τι περνά απαρατήρητο, αλλά καθορίζει την αφανέρωτη μεγάλη σχέση. Και το μυστικό να σπαρταρά ολοζώντανο μπροστά μας, στα μάτια ενός παιδιού, που ξέρει να ξετρυπώνει την ευτυχία στο ασήμαντο, να αναμετρά το μεγαλείο στο μικρό, να αφουγκράζεται τη γλώσσα των αντικειμένων, να κεντά τη θαλπωρή στη φαντασία και στο μύθο.
Οι ιδιότητες, τα σχήματα, οι πολιτισμοί και οι αυταπάτες των ανθρώπων προκαλούν  αηδία σε αυτόν, που έχει μεταλάβει το νάμα της ψυχής. Σε όποιον σφιχταγκάλιασε τη φρίκη, ζώστηκε την κατάθλιψη, θυσίασε στην απόγνωση, αλώθηκε από την απελπισία.
Εμετός οι παραξενιές, οι εγωισμοί, οι φιλοδοξίες, τα κάλπικα όνειρα, οι ψευδεπίγραφες αυθεντίες και το πολύτιμο καθημερινό νόθο εγώ. Χολή η αισθητική, που έγραψε την ιστορία και ιοβόλα τα κελεύσματα των μικροεξουσιών.
Γιατί τελικά αυτό που ονομάζεται κοινωνικοποίηση δεν είναι παρά η διαδικασία αποβλάκωσης, η συνενοχή στην ανάδειξη του ανούσιου και η εσκεμμένη απομάκρυνση από το αυθεντικό. Και εκπαίδευση η επίσημη μέθοδος του αλυτρωτισμού.