Αν κάθε μέρα

Αν κάθε μέρα
Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών


Αν κάθε μέρα

Ξυπνούσατε ατενίζοντας το σπάνιο θαύμα, τον εαυτό σας, την ύλη που για λίγο ζωντάνεψε, για να ψηλαφίσει τον κόσμο και το άυλο

Ξεκλειδώνατε την καρδιά να θυμηθεί πόσο εύκολα γινόταν ευτυχισμένη, με το μικρό, τη λεπτομέρεια, το ταπεινό, το καινούριο, τότε που δεν είχε μάθει να λογαριάζει τις ιδιότητες και τις γελοίες ανθρώπινες αποδόσεις

Ελευθερώνατε τη σκέψη από τις ειρκτές, που την απομονώσατε, με τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα, τις συμβάσεις, τα πεπραγμένα ή τις φιλοδοξίες.

Συγχωρούσατε όσους σας πλήγωσαν, νεκρούς ή ολοζώντανους και κάνατε το βήμα το καθοριστικό, το παραπέρα

Τις επιλογές σας τις λανθασμένες τις ονομάζατε εμπειρία, και θρίαμβο τις ορθές, και όλες μαζί τις επιστρατεύατε στον αγώνα για ευτυχία

Και σε όσους σας αγαπούν διαλαλούσατε το ευχαριστώ, το ατόφιο της αγάπης

Αποτολμούσατε αυτό που δεν έχετε ξανανιώσει, μια τόση δα θωπεία του απαγορευμένου

Το λογισμό σας κάθε αυθεντία να απαξιώνει και να γελοιοποιεί διδάσκατε, μέχρι που να μάθει πως στον κόσμο αυτό ό,τι θαυμάζουν οι πολλοί την καταφρόνεση των αιώνων θα γνωρίσει

Τις λιγοψυχίες, τους φόβους, τις εξαρτήσεις, την αδράνεια, σπονδές στη νέα ζωή σας χύνατε

Τις προτεραιότητες και τις ιεραρχήσεις σας από την ανάποδη κάνατε πράξη

Και μεθούσατε με τον ήχο της δικής σας ραψωδίας

Και δίχως ενδοιασμό σε όλους βροντοφωνάξετε: αυτός είμαι σήμερα, αν θες έλα και λάτρεψέ με, όπως κι εγώ θαμπώνομαι από την ύπαρξή σου. Δεν περιμένω τίποτα, μα θα καλοδεχτώ τη συντροφιά σου αν με κεράσεις

Προσκυνητές κινούσατε για τους ιερούς τους τόπους της ψυχής σας, εκεί που βωμοί στους ανήκεστους πόνους σας έχουν στηθεί και άγιες τράπεζες των αντινομιών σας

Τότε το καινό φως, το ιαματικό, έξω από το παράθυρό σας θα ανέτειλε και κάθε μέρα ένα θαύμα από τον μόχθο σας θα γινόταν.