Ο Θεός των παιδιών και της αδυνασίας
Ο Θεός των παιδιών και της αδυνασίας
Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών
Υπάρχει ένα προαιώνιο συμβόλαιο κάθε άνθρωπος να συναντά μια φορά στη ζωή τούτη το Θεό. Είτε πιστεύει είτε όχι. Είτε ενάρετος ή αμαρτωλός. Παιδί ή γέροντας πριν ξεψυχήσει. Και σε άλλους τυχαίνει να εμφανιστεί, ενόσω ευτυχούν, στους περισσότερους, όταν τους θωπεύει η απελπισία, στον κίνδυνο η επίκληση η στερνή. Σε κάποιους σε μια ασήμαντη στιγμή, στο μεγαλείο μιας θυσίας η καρτερία, αχτίδα την ώρα τη χαμένη στην αχλή, στο γέλιο το κελαρυστό ορμή, απόδραση στην αγωνία της αρρώστιας και του θανάτου.
Σχεδόν πάντα παίρνει τη μορφή της αναίτιας ελπίδας, της ανεξήγητης βεβαιότητας, όταν οι πιθανότητες επικυρώνουν το αντίθετο, της ερμηνείας, όταν η λογική λιποτακτεί, της έμπνευσης, όταν ο νους στερεύει, της έξαψης, τότε που το συναίσθημα ενδίδει. Στην αυταπάτη στίχος εναλλακτικός και στην φενάκη αρμονική ραψωδία.
Μέσα στη σύγκρουση αναδύεται και στο θυμίαμα της κατάνυξης σκορπάει. Την υπερβατικότητα της περισυλλογής διαφεντεύει, φουσκώνει τα στήθια πριν δειλιάσουν, παροτρύνει την απόφαση με το βαρύ τίμημα, γλυκαίνει τη μοναξιά και ζωγραφίζει ερωτηματικά στου μικρού παιδιού την απορία. Λυγμός και αναστεναγμός δάκρυ που καίει το μάγουλο, ψίθυρος που κατευνάζει, λόγος που πυρπολεί τα καθιερωμένα.
Επαναστάτης ο Θεός, τα ανήμερα παιδιά Του ξεσηκώνει τους εμπόρους να εκδιώξουν από τους ναούς, πολέμαρχος τις συμβάσεις καταλύει, άχρονος τα όνειρα χρωματίζει, όμορφος μέσα στο κάλλος της κοπέλας θάλλει, σοφός, μέσα σε τύπους μαθηματικούς ο άγνωστος παράγοντας.
Μέλι ο Θεός και γλυκασμός, αγάπη που δεν ειπώθηκε, μεταμέλεια εκείνων που δεν πραγματοποιήθηκαν και όσων συνέβησαν ενάντια στις προθέσεις παραμυθία. Συγχώρεση και δοξασία και νόμος και έλεος. Μεταβολή που καθορίζει την έκβαση και πνεύμα που συνέχει τα πάντα.
Οι περισσότεροι λένε πως δεν Τον είδαν ποτέ. Ίσως γιατί τόσο πολύ κατακλύζει η παρουσία Του την ύπαρξη, που στο τέλος ταυτίζεται με όλες τις εκδοχές μας.
Ευστράτιος Παπάνης, Ακαδημία των Πολιτών
Υπάρχει ένα προαιώνιο συμβόλαιο κάθε άνθρωπος να συναντά μια φορά στη ζωή τούτη το Θεό. Είτε πιστεύει είτε όχι. Είτε ενάρετος ή αμαρτωλός. Παιδί ή γέροντας πριν ξεψυχήσει. Και σε άλλους τυχαίνει να εμφανιστεί, ενόσω ευτυχούν, στους περισσότερους, όταν τους θωπεύει η απελπισία, στον κίνδυνο η επίκληση η στερνή. Σε κάποιους σε μια ασήμαντη στιγμή, στο μεγαλείο μιας θυσίας η καρτερία, αχτίδα την ώρα τη χαμένη στην αχλή, στο γέλιο το κελαρυστό ορμή, απόδραση στην αγωνία της αρρώστιας και του θανάτου.
Σχεδόν πάντα παίρνει τη μορφή της αναίτιας ελπίδας, της ανεξήγητης βεβαιότητας, όταν οι πιθανότητες επικυρώνουν το αντίθετο, της ερμηνείας, όταν η λογική λιποτακτεί, της έμπνευσης, όταν ο νους στερεύει, της έξαψης, τότε που το συναίσθημα ενδίδει. Στην αυταπάτη στίχος εναλλακτικός και στην φενάκη αρμονική ραψωδία.
Μέσα στη σύγκρουση αναδύεται και στο θυμίαμα της κατάνυξης σκορπάει. Την υπερβατικότητα της περισυλλογής διαφεντεύει, φουσκώνει τα στήθια πριν δειλιάσουν, παροτρύνει την απόφαση με το βαρύ τίμημα, γλυκαίνει τη μοναξιά και ζωγραφίζει ερωτηματικά στου μικρού παιδιού την απορία. Λυγμός και αναστεναγμός δάκρυ που καίει το μάγουλο, ψίθυρος που κατευνάζει, λόγος που πυρπολεί τα καθιερωμένα.
Επαναστάτης ο Θεός, τα ανήμερα παιδιά Του ξεσηκώνει τους εμπόρους να εκδιώξουν από τους ναούς, πολέμαρχος τις συμβάσεις καταλύει, άχρονος τα όνειρα χρωματίζει, όμορφος μέσα στο κάλλος της κοπέλας θάλλει, σοφός, μέσα σε τύπους μαθηματικούς ο άγνωστος παράγοντας.
Μέλι ο Θεός και γλυκασμός, αγάπη που δεν ειπώθηκε, μεταμέλεια εκείνων που δεν πραγματοποιήθηκαν και όσων συνέβησαν ενάντια στις προθέσεις παραμυθία. Συγχώρεση και δοξασία και νόμος και έλεος. Μεταβολή που καθορίζει την έκβαση και πνεύμα που συνέχει τα πάντα.
Οι περισσότεροι λένε πως δεν Τον είδαν ποτέ. Ίσως γιατί τόσο πολύ κατακλύζει η παρουσία Του την ύπαρξη, που στο τέλος ταυτίζεται με όλες τις εκδοχές μας.
Σχόλια