Αγιάσος

26 χρόνια μετά
Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τα χρέη στον έρωτα δεν τα σβήνει ο χρόνος, γιατί είναι οφειλές προς τη ζωή.
Αργά ή γρήγορα μια απόκοσμη δικαιοσύνη ζητά πίσω όσα χρωστάς, τη στιγμή που νομίζεις πως παραγράφησαν, ακέραια ή πολλαπλάσια, επειδή ακριβώς κάποτε στάθηκες ανίκανος να σηκώσεις το βάρος των περιστάσεων.
Ή γιατί αυτό που τότε ονόμασες συγκυρία και νομοτέλεια, παιχνίδι, στοίχημα και επιλογή δεν ήταν παρά οδύνη ασώματη, που με χίλιες μορφές σκορπίστηκε στην καθημερινότητά και στην ψυχοσύνθεση, έγινε αδιόρατη, ψήγμα αψηλάφητο, μέχρι να καταστεί τρανή και ληξιπρόθεσμη στο μέλλον.
Τα οφλήματα του έρωτα είναι απαιτητά από ένα μόνο πρόσωπο, εκείνο που πληγώθηκε από τις συμπεριφορές σου ή αυτό, του οποίου την εμπιστοσύνη καταχράστηκες.
Οι υπερφίαλοι και οι αφελείς θεωρούν πως μπορούν να εξοφλήσουν σε δόσεις ή να αποδώσουν το συναισθηματικό κεφάλαιο έντοκο σε τρίτους. Όμως, οι λογαριασμοί οι ερωτικοί είναι εγχάρακτες υποσχέσεις του πεπρωμένου και αρραγείς και ανελαστικοί.
Αν, λοιπόν, κάποτε φανούν οι δανειστές, χρόνια μετά να ταράξουν τις ισορροπίες που με κόπο, αλλά λάθρα κατοχύρωσες, μην ψάξεις για δικαιολογίες και παρακάλια και υπεκφυγές, αλλά αφέσου στην ετυμηγορία τους και φρόντισε να λατρέψεις το πρόσωπο, που με την απουσία του καθόρισε την ύπαρξή σου.

------------------------------------

Συναισθήματα

Κρίμα που τα πιο ευγενή συναισθήματα δε μεταβιβάζονται, όσο κι αν προσπαθούμε- ούτε ο έρωτας ούτε η νοσταλγία ούτε η αναπόληση ούτε η αυτοθυσία. Συνδεδεμένα είναι με τις μύχιες εμπειρίες του καθενός, τις προβολές, τις εξιδανικεύσεις, τις αναμνήσεις, τις προσδοκίες, τις ματαιώσεις. Δεν χρειάζεται να πείσετε κανέναν γι αυτά. Μόνο τη δική του εκδοχή θα καταλάβει. 
Κι ενώ τα προσφέρουμε ατόφια, ακατέργαστα, διαυγή, αναγκαστικά τα περιγράφουμε με λέξεις, που απαιτούν λογική επεξεργασία και αντίληψη.
Γι αυτό υπάρχει η τέχνη, όταν αστοχεί ο λόγος. Κοινός, όσο γίνεται, κώδικας και συμβολισμός της ύπαρξης, που συνέχει την τραγικότητα και αναιρεί τη μοναξιά κι αλίμονο σε όποιον δεν τον κατέχει.
Κι όμως. Οι πιο πρωτόγονες ορμές, ο πανικός, η απελπισία, ο τρόμος, η υποταγή, που εκπορεύονται κατευθείαν από τα ένστικτα, διαδίδονται σαν αστραπή στις μάζες εύκολα για να τις καθυποτάξουν.. Στράτος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

-----------------------------------

Η αγάπη
Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τα θεμέλιά της βαθιά ριζωμένα στην επικοινωνία. Ούτε ένστικτο ούτε ορμή ούτε μάθηση ή μίμηση και ανάγκη, παρά η συνείδηση, που αιμορραγεί, αν δεν την πλησιάσει. Αμάθητη στην αρχή, ζητά αφορμές, προβάλλει τον εαυτό στη χαρμολύπη των άλλων και ,συμπάσχοντας, θεριεύει. Μέχρι που μιαν αυγή το δάκρυ της, αναπάντεχο,αγκαλιάζει την ανθρωπότητα, πριν κρυφτεί στις αναστολές σου, φοβισμένη από τη βοή και την οίηση του κόσμου. Αναρωτιέσαι, πώς- τόσο μικρός- χώρεσες τα μήκη και τα πλάτη της, μα γρήγορα καταλαβαίνεις ότι, αν σε ευνοήσει με την αγνότητά της, ένα σύμπαν μπορεί να πάλλεται σε κάθε σου αναπνοή. Κίνητρο, έμπνευση θυσία, θρυμματίζεται στην παραμικρή έπαρση, ατονεί όταν ερμηνεύεται, λιποτακτεί ενώπιον της λογικής. Η αγάπη, που συνέχεια απαιτεί να έχεις ακέραια την προσωπικότητα, καθώς την πληθαίνεις, μοιράζοντας την σε όλους.

---------------------------------

Αγιάσος
Στο δικό μου χωριό η αρχή συναντά το τέλος μου στο δρόμο. Και απ´ τα χαλάσματα, όσα δεν έγινα, ορμούν σε εκείνα, που κάποτε επέλεξα για μοίρα.
Στο δικό μου χωριό τα λουλούδια μυρίζουν αυταπάτη και ο χρόνος απολιθώνει στους τοίχους τις μορφές που αγάπησα
Στο δικό μου χωριό οι έρωτες πεθαίνουν σαν αληθέψουν και οι πόθοι φυτρώνουν πλάι στην ψευδαίσθηση.
Κι ο ουρανός πια μου δείχνει τη νέα πατρίδα..
Στράτος Παπάνης