Οι τυμβωρύχοι του χρόνου

Ανήκω σε μια από τις γενιές, που σαν τυμβωρύχοι έχουν συλήσει κάθε αξία και έχουν πουλήσει μισοτιμής τα ακριβά κτερίσματα. Στις γενιές, που κενοτάφια μόνο θα παραδώσουν στα παιδιά, και μνημεία επιβλητικά, αλλά σαθρά, σαν τις ληρωδίες μας. Με την υποκριτική δικαιολογία πως όλα έγιναν στο όνομα κάποιου: της οικογένειας, της προόδου, της επανάστασης, του έρωτα. 

Οι προηγούμενες δεν ήταν καλύτερες. Εμφύλιοι, παγκόσμιοι, εξαργυρωμένα πολυτεχνεία, Woodstock με σπόνσορες, σοσιαλισμοί της κρεββατοκάμαρας..

Και παρά τα όσα συνέβησαν έκπληκτος, -άραγε δεν έφτασε η δόση τόσων δεκαετιών-βλέπω καθημερινά κυβερνητικούς να μοιράζουν ρουσφέτια, συριζαίους να κανονίζουν τις θέσεις τους για τον Οκτώβρη, αριστερούς πιο άκαμπτους και στυγνούς από ταγματασφαλίτες, φασίστες να προβάλλουν ως αλήθεια το μίσος τους.. 

Μα το χειρότερο είναι πως, επηρεασμένος από την παρακμή της εποχής, υποθήκευσα με τις επιλογές μου κάθε προσωπικό μου μέλλον, και κυρίως την αξιοπρέπεια, εκείνη που ή σε αναχωρητή σε μεταβάλλει ή σε τιμωρό κάθε μικρής αυθαιρεσίας..ακόμα κι αν αυτή είναι να μεταφερθεί λάθρα το παιδί του μικροκομματάρχη σε σχολείο που δε δικαιούται ή να διδάσκει σε φοιτητές ο κάθε φαύλος, που επιπλέει..Στράτος Παπάνης