Σελήνη του απογεύματος

Σελήνη του απογεύματος

Στράτος Παπάνης

Αποθρασύνθηκε απ´ το Νοέμβρη η σελήνη και φόρεσε την ηδυπάθειά της όλη και την προσποιητή αιδώ. 

Και σαν κυρία πρόωρα στο ραντεβού φτασμένη,

το απόγευμα τούτο το παγερό, πάνω από τις στέγες των ανθρώπων και τις μέριμνες, αμήχανα σεργιάνια ολομόναχη αρχινά. 

Κι αλλάζει τάχα χρώμα στων περαστικών τους θαυμασμούς και παίρνει τη μορφή των πόθων καθενός που την κοιτά..

Ετερόφωτη, σαν τα ιδανικά, που κάποτε με θαμπώσαν.

Υποκριτική, όπως οι έρωτες, που στην πρώτη οδύνη ξεψύχησαν. 

Μα καθώς το βράδυ πέφτει και στο σκοτάδι η μνήμη της μέρας μαρμαρώνει, το φέγγος της ολοένα δυναμώνει και σε γητεύτρια μεταμορφώνεται το

κορίτσι το ντροπαλό.

Με ασημένια προσχήματα περιλούζει την κάθε ασυδοσία και το φως, που πυρπολεί, του ήλιου περιγελά.

Γνωρίζοντας πως πάλι θα ενδώσω, όπως πάντα, σε κάθε ενοχή, που το προσωπείο τής αθωότητας φορά..