Ταραντέλα

Ταραντέλα 

Στράτος Παπάνης

Η ζωή καθενός που έζησε είναι αφήγηση. 

Ένα παραμύθι με αρχή, μέση και τέλος, με ιντερμέδια, με δράση και αγωνία.

Με πλοκή και συγκρούσεις και έρωτα, με μάγισσες, με πόνο και διλήμματα και πάθη.

Με επιβίωση και αναστοχασμούς, με λυρισμό και επικές μάχες. 

Την διηγούνται απολιθώματα, μνημεία, τραγούδια, ζωγραφιές και λέξεις. 

Τρυπά τα χώματα που πατήσατε και τις καρδιές, που κάνατε να σκιρτήσουν. 

Λεηλατεί το συλλογικό ασυνείδητο και πορφυρώνει τις αυγές, που χωρίς εσάς θα ξημερώσουν.

Προσωποποιεί τα άψυχα και νοηματοδοτεί σκοπούς και αιτίες.

Ηθελημένα ή αθέλητα οι νότες σας στο μεγάλο δημιούργημα προστίθενται. 

Και παράφωνες αν ακουστούνε, ο χρόνος εξημερώνει την απόκλιση και οι επόμενες γενιές κληρονομούν τη συμβολή σας.

Κι όλων μαζί οι ιστορίες σας συνθέτουν τη μελωδία του πλανήτη, που εξακοντίζεται ανεξάληπτα στο σύμπαν. 

Γιατί αμετάκλητα η κάθε πράξη σας αλλάζει το ντουνιά και το πεπρωμένο του, μορφοποιεί ξανά και ξανά τα σχέδια και τις επιλογές του Πλάστη. 

Γιατί αυτό είναι ο κάθε άνθρωπος: Το πλάσμα που με τις βουλήσεις του το Θεό αναγκάζει να γεννά κάθε μέρα.

Αυτήν θα διηγηθείτε στο τέλος και γι άλλους θα μοιάζει με μοιρολόι, για κάποιους με διονυσιακή κορύφωση και για μερικούς με τραγούδι εκστασιακό από την Καλαβρία.

Όλοι θα κληθείτε να την παραστήσετε με ιάμβους και ενδεκασύλλαβους, με ιαχές ή με σονέτα. 

Με ομοιοκαταληξία πλεχτή και σταυρωτή τους καημούς σας θα ψελλίσετε και με φωνή γενναία ή τρεμάμενη μπροστά στο κοινό των αιώνων θα υποκριθείτε.

Μα όποιον τρόπο κι αν επιλέξετε, με νανούρισμα να μοιάζει ή ταραντέλα, ένα είναι το βέβαιο: Το τέλος του παραμυθιού, που θα δώσετε, θα κρίνει το ξεκίνημα και το ρυθμό του κάθε νέου..