Ο χρόνος ο παλιός

Ο χρόνος ο παλιός

Ευστράτιος Παπάνης

Αποδιοπομπαίος τράγος ο χρόνος ο παλιός φορτώνεται τα κρίματα της ανθρωπότητας, τις καταστροφές τις φυσικές, τα δυστυχήματα, τους νεκρούς του και τις απώλειες, τις ελπίδες που διαψεύστηκαν, τις ενοχές  και τα τιμήματά τους, τα λόγια τα άστοχα ή τα πικρά και αποχωρεί γηρασμένος, λησμονημένος, απόκληρος. Χαρά από όλους για τη δύναμη της κάθαρσης, τραγούδια για την ενδυναμωμένη ορμή, λες και θα ζούμε ες αεί την επανάληψη της άφεσης. 

Ο εξιλασμός έχει επιτευχθεί, με κόστος ασήμαντο - ένας αριθμός που πέρασε, μια ευκαιρία ακόμα γεννιέται.

Το άσπιλο του καινούριου επανασυνδέει με όσα δεν τολμήσαμε, με όσα ποθούμε, με τον ανθρωπισμό μας. Όπως και στις αρχαίες εποχές, τελετουργικά, δεήσεις, ευχές συνοδεύουν το ξεκίνημα ή την επίφασή του. 

Μέχρι ο πρόωρος απολογισμός να αποδείξει πως στους αιώνες αυτούς οι εξορκισμοί έχουν χάσει τη λυτρωτική τους αξία.  

Νέος έτος και η σειρά των σβησμένων μας κεριών μακραίνει. Κι ας προσποιούμαστε πως τα μπροστινά μας είναι πιο λαμπερά και πως με ζωηρό φως θα μας περιλούζουν..