Ο νόμος της παρακμής

Στις σχέσεις των ανθρώπων επικρατεί ένας ιδιότυπος νόμος φυσικής επιλογής: Οι δυνατότερες επιβιώνουν στο χρόνο και μετεξελίσσονται, ώστε να μεταλαμπαδευθούν στις επόμενες γενιές ως έμπνευση ή παράδειγμα. Οι υπόλοιπες, εντελώς φυσιολογικά, φθίνουν, ατονούν, λιμοκτονούν συναισθηματικά ή παράγουν συγκρουσιακές-διαλυτικές δυνάμεις και πεθαίνουν. Αυτές κανένας σύμβουλος ή ψυχολόγος δεν τις σώζει, γιατί απλά κλωνοποιεί για λίγο καιρό ακόμα τα συστατικά της παρακμής, που κάποτε, στην αρχή της σχέσης, είχαν δράσει ενοποιητικά. Ο έρωτας, η φιλία, η συντροφικότητα, τα κοινωνικά μορφώματα, υπάρχουν για να δίνουν χαρά. Να το υπέρτατο κριτήριο. Αν αυτό εκλείπει, σταματούν να έχουν νόημα. Αφήστε λοιπόν τις απέλπιδες προσπάθειες και, πριν φτάσει η πόλωση στην επικοινωνία, επιτρέψτε τους να πεθάνουν είτε ως υπέρλαμπρα άστρα είτε ως χλωμοί νάνοι. Ο θάνατος των πάντων και η αναγέννηση σε άλλες μορφές είναι η απαράβατη αρμονία του Σύμπαντος..

Στράτος Παπάνης