Χωρίς εσάς

Απ´το κοινό μας όνειρο βιαστήκατε να βγείτε. Ο θάνατος αθέλητη εξέγερση στην πλάνη της ζωής.

Ονείρων μόνο ξάφνιασμα κάθε ιερή στιγμή μας.

Κλωστές αέρινες, θαμπές οι άρρηκτοι δεσμοί.

Εχθροί τα μέρη,που χωρίς εσάς, μένουνε όπως ήταν. 

Όλα τα αιώνια πρόδωσε η ανέλπιστη φυγή σας κι ό,τι περισσεύει, φλέγεται στον πόνο του κενού. 

Εκείνα που ζήσαμε μαζί ρίγος, που σας κεντάει, σαν αστραπή, και χάνεται με έναν στεναγμό. 

Εφιάλτης πια το όνειρο που στο αίμα σας δεν ριζώνει, και μόνη μας διαφυγή της γης η προσμονή. 

Στράτος Παπάνης