Αθωότητα

 

Κι αν γεννηθήκαμε αθώοι, κάθε φορά που πετυχαίνουμε, στο σχολείο, στην εργασία, στον έρωτα, 

Όταν πιο βαθιά ως κυρίαρχοι στην κοινωνία μπαίνουμε, 

Στην οικογένεια, στους νόμους, στους θεσμούς όσα μας εντάσσουν, 

Από την αρχική φύση την αγαθή ένα κομμάτι υφαρπάζουν, μέχρι που με την πρώτη εικόνα διόλου να μη μοιάζουμε. 

Και μόνο λίγο πριν το τέλος, όταν η κοινωνία ολόκληρη μας μισεί και τη μισούμε, τότε η αρχική μας εικόνα επανέρχεται, άτρωτη από τις επαλληλίες των συμβάσεων, 

επιστρέφει, όταν είναι πια πολύ αργά.

Στράτος Παπάνης